Από μικρή με εκνεύριζε η ερώτηση συγγενών και φίλων «Ποιον αγαπάς παραπάνω, τη μαμά ή το μπαμπά;», λες και μετριέται η αγάπη. Σίγουρα με έναν από τους δύο θα τα λες λίγο περισσότερο, σίγουρα σε έναν από τους δύο θα αποκαλύπτεις λίγα παραπάνω μυστικά. Αυτό όμως δε σημαίνει πως αγαπάς κάποιον πιο πολύ. Άλλωστε, η αγάπη παίρνει αμέτρητες μορφές.
Επειδή όμως έχουμε μία τάση να γιορτάζουμε περισσότερο τις μανούλες, και να είμαστε λίγο πιο τρυφερές με εκείνες, σήμερα θα γράψω για τον λεγόμενο «γίγαντα», τον μπαμπά μου. Γιατί λοιπόν αγαπάω το μπαμπά μου λίγο περισσότερο;
#1 Γιατί κι ας είναι δύο μέτρα, κλαίει σα μωρό όταν φεύγω στο εξωτερικό. 😭
#2 Γιατί βλέπει την κορούλα του την πιο όμορφη στον κόσμο. Ε ναι, αντικειμενικός! 💁♀
#3 Γιατί δεν θα ρωτήσει πολλά. Εάν είμαι καλά, αυτό του φτάνει.
#4 Γιατί θα προσπαθήσει να με καταλάβει, ακόμη κι αν έχουμε το λεγόμενο «χάσμα». 🙏
#5 Γιατί θέλει συνέχει αγκαλιές. 💕
#6 Γιατί δε θα κοιμηθεί μέχρι να γυρίσω σπίτι, ακόμη κι αν πάει 6 το πρωί.
#7 Γιατί μου ξορκίζει τους φόβους. 🔥
Όταν ήμουν μικρή, φοβόμουν πολύ τις καταιγίδες και τα μπουμπουνητά. Έτσι, λοιπόν, έβαζα τον μπαμπά μου να ανεβαίνει στην ταράτσα, και να μου λέει πόσα μπουμπουνιτά θα ρίξει ακόμη. Ένα περίεργο πράγμα, έπεφτε πάντα μέσα! Σ΄ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου στις καταιγίδες.
Γίγαντα, σ΄αγαπώ. Να αγαπάτε πολύ τους δικούς σας γίγαντες!
