Αρχές Ιουλίου κι οι πρώτοι καύσωνες είναι «επιτέλους» εδώ. Μετά τις βροχές, τα αδιάβροχα και τις ομπρέλες των 3 ευρώ επαναφέρουμε τα παγωμένα νερά, τις βεντάλιες και τα καυτά σορτς. Οι διαδρομές με τα μέσα μοιάζουν ανυπόφορες, ενώ οι τουρίστες συνεχίζουν να κατακλύζουν την πρωτεύουσα. Ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, μανιτάρια με πέδιλα και φανελάκια.
Όσοι εργαζόμαστε καλοκαιριάτικα και δεν έχουμε άδεια στον ορίζοντα, παρακαλούμε έστω ν΄αδειάσει η Αθήνα για να κυκλοφορούν λιγότεροι με τον ηλεκτρικό. Το κύμα λαύρας κι ιδρώτα που έφερε ο Ιούλης είναι ισοδύναμα των βροχών και των λασπών του προηγούμενου διαστήματος.
Να μας ερωτευόταν τουλάχιστον κάποιος καλλιεργημένος κι ευαίσθητος σέξι τουρίστας, να ιδρώναμε παρέα. Αλλά, όχι! Αντί για Φουρέιρα, 40 βαθμοί λιώνει το κορμί και τα σχετικά, κολλάει το «Δεν κάνω διακοπές, σου δίνω αυτό που θες», προς τους εργοδότες φυσικά. Πού είσαι άνετη ζωή; Πού είσαι καλοκαίρι που σε ονειρευόμασταν;
