Ούσα και εγώ μια 17χρονη με θέληση για ζωή και ανεξαρτησία, πάντα ήθελα να μείνω μόνη, οπότε και το να δηλώσω σχολές εκτός Αθήνας θα ήταν η τέλεια ευκαιρία να ζήσω την «φοιτητική ζωή». Δυστυχώς όμως, τα οικονομικά της οικογένειας δεν το επέτρεπαν και έτσι μονόδρομος ήταν η Αθήνα. Μετά από 4 χρόνια ως φοιτήτρια στην Αθήνα, ευγνωμονώ τις συνθήκες που με έκαναν να μείνω εδώ τελικά. Οι λόγοι;
#1 Οι ατελείωτες επιλογές σε κάθε είδους ανάγκη. Όλοι το ξέρουμε ότι η Αθήνα έχει τα πάντα, αλλά πραγματικά ρε φίλε, δεν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις αν δεν έχεις ζήσει την πόλη στο πετσί σου.
#2 Το κέντρο της Αθήνας. Θέλει και εξήγηση; Όλη η ομορφιά και το χάος, ο κόσμος, η θέα στα βραχάκια και την Ακρόπολη, οι ατελείωτες βόλτες με μυστικά και συζητήσεις. Δεν το βαριέσαι ποτέ. Όπου και αν είσαι, όπου και αν πας, πάντα στο κέντρο θα γυρνάς!
#3 Τα έξοδα που ΔΕΝ έκανες αν είχες φοιτήσει σε άλλη πόλη. Κακά τα ψέματα, σκέψου να ήθελες μέσα σε όλα σου τα έξοδα (ενοίκια, φαγητό, λογαριασμοί, έξοδοι) να χώνεις και hobbies, γυμναστήρια, ξένη γλώσσα, ψώνια, κανά ταξίδι και η λίστα δεν τελειώνει. Αναγκαστικά θα περιοριστείς. Συν ότι στην Αθήνα υπάρχουν πολλές ομαδικές δράσεις που παρέχουν δωρεάν (ή πολύ φτηνά μαθήματα) πολλές από τις παραπάνω δραστηριότητες.
#4 Όλες οι παροχές που σου προσφέρουν καθημερινά οι δικοί σου και δεν έχεις εκτιμήσει. Νομίζεις ότι το φαγητό ετοιμάζεται μόνο του, όσο εσύ πας για καφέ ή είσαι στη σχολή; Ένα κομμάτι του χρόνου σου θα το τρως στο να προσπαθείς να διατηρείς το σπίτι σου σε μία αξιοπρεπή κατάσταση. Επίσης λόγω του ότι δεν θα έχεις χρόνο ή όρεξη ή ικανότητα να μαγειρεύεις πάντα αξιόλογο φαγητό, το πιο πιθανό είναι να τρέφεσαι πολύ ανθυγιεινά.
#5 Το θείο δώρο της μετακίνησης. Νταξ, μην λέμε ψέματα – όχι παντού. Αλλά στα πολυσύχναστα μέρη της πόλης, πέρα απ΄το μετρό που καλύπτει πολύ μεγάλο μέρος των διαδρομών, το δίκτυο των λεωφορείων είναι πολύ καλά ανεπτυγμένο (άλλο που κάποιοι δεν το ξέρετε καλά, επειδή δεν ξέρετε να ψάξετε την εφαρμογή του ΟΑΣΑ).
#6 Τα events. Θες αντιρατσιστικό; Θες συναυλίες; Θες σεμινάρια; Θεατρικές παραστάσεις ή πολιτιστικά φεστιβάλ; Χορούς στο θησείο στη μέση του δρόμου; Στην Αθήνα συμβαίνουν όλα, πολλά απ΄αυτά μάλιστα δωρεάν.
#7 Οι παλιές σου φιλίες. Ναι, ξέρω θα πεις ότι θα πας σε άλλη πόλη, θα γνωρίσεις καινούργιο κόσμο και πως οι φίλοι οι αληθινοί δεν χάνονται. Συμφωνώ, αλλά φαντάσου να μπορούσες να τα συνδυάσεις. Δεν ξέρεις πως μπορεί να σου τα φέρει η φάση και να έρθουν άτομα από το παρελθόν που ούτε τα φανταζόσουν και να γίνετε κολλητάρια.
#8 Η θαλπωρή της οικογένειας. Παιδιά και εγώ νόμιζα ότι δεν θα έχω ανάγκη την μόνιμη παρουσία των γονιών μου και πως θα είναι τέλειο να μην τους έχω μέσα τα πόδια μου. Μέχρι που πήγα να δουλέψω σεζόν και κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να έχεις τους ανθρώπους σου κοντά σου, όχι μόνο γιατί σου λείπουν ή είναι εκεί για εσένα στις δύσκολες στιγμές, αλλά και γιατί έτσι έχεις μάθει όλη σου τη ζωή, να συνυπάρχεις μαζί τους, με όλες τις περιέργειες του καθενός.
Παρόλα αυτά, εσείς που θα πάτε σε άλλη πόλη, μην πτοείστε. Εννοείται πως και η επαρχία έχει άλλα τόσα πλεονεκτήματα! Ό,τι και να κάνετε, μην ξεχνάτε πως τα φοιτητικά χρόνια είναι τα καλύτερα και από εδώ και πέρα αρχίζει η ζωή σας. Πιθανότατα δεν θα το πάρετε χαμπάρι απ΄την αρχή. Ούτε και εμείς το πήραμε.
Η «φοιτητική ζωή» δεν είναι το ατελείωτο clubbing, οι καφέδες, το άραγμα και τα hangovers. Εννοείται θα τα κάνεις και αυτά. Αλλά φοιτητική ζωή είναι οι άπειροι διαφορετικοί και υπέροχοι (όλοι είμαστε υπέροχοι με τον τρόπο μας) άνθρωποι που θα γνωρίζεις συνεχώς, τα υπέροχα φοιτητικά parties (δεν έχει καμία σχέση με το clubbing), οι βλακείες που θα κάνεις και δεν θα μετανιώσεις. Οι άνθρωποι και οι ιδέες που θα ερωτευτείς, οι ατελείωτες συζητήσεις με φίλους, οι εξομολογήσεις σε ένα παγκάκι περιμένοντας το μετρό να «ανοίξει», το τρέξιμο που θα ρίχνεις για να προλάβεις τις εργασίες, οι κρίσεις που θα παθαίνεις για το αν η σχολή σου είναι αυτό που θες πραγματικά, η άρνηση να διαβάσεις, η ανάγκη να μην απογοητεύσεις τους δικούς σου,η εμπειρία του να ανακαλύπτεις τον κοσμο, η διαδικασία του να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου. Είσαι έτοιμος για αυτό;
Γράφει η Μαρία Τάκλα
