Εφηβεία. Μία από τις πιο περίεργες, διαφορετικές, ξέγνοιαστες και τρομερά ενδιαφέρουσες φάσεις της ζωής μας. Βέβαια, εάν ρωτήσεις τους γονείς σου, ίσως να μην έχουν την ίδια εντύπωση, αλλά για σένα σίγουρα η περίοδος εκείνη είναι γεμάτη όμορφες αναμνήσεις που θα θυμάσαι για πάντα. Είχες αποκτήσει μια κάποια ωριμότητα, χωρίς όμως αυτή να σε εμπόδιζε από το να κάνεις τις τρέλες σου. Ήσουν ακόμη παιδί, ακόμη και εάν εσύ ήθελες να μεγαλοδείχνεις κάπου κάπου. Ήσουν ένα αντιδραστικό ανθρωπάκι, αλλά είχες και τις ευαισθησίες σου.
Και μέσα σε όλα, η εφηβεία ήταν η φάση που τα πρώτα σκιρτήματα έκαναν δειλά δειλά την εμφάνισή τους. Ήταν κάτι που δεν μπορούσαμε να προσδιορίσουμε τι ακριβώς ήταν. Ή μάλλον ντρεπόμασταν να το παραδεχτούμε! Ίσως κάτι σαν τις πεταλούδες που νιώθουμε και τώρα, απλά εκείνη την περίοδο μας έβγαινε διαφορετικά. Ήταν τότε που είχαμε τις διαφωνίες μας και τους μικροτσακωμούς μας με το άλλο φύλο και το αμοιβαίο ενδιαφέρον κρυβόταν πίσω από αντιδράσεις και διαφωνίες πάνω σε διάφορα θέματα. Λόγια στα ψιθυριστά και πονηρά γελάκια με την κοριτσοπαρέα έδιναν και έπαιρναν, ενώ οι πρώτες συζητήσεις με juicy περιεχόμενο (ό,τι ξέραμε και εμείς από αυτά που ακούγαμε από εδώ και από εκεί!) έκαναν την εντυπωσιακή τους εμφάνιση.
Έτσι, το φλερτ άρχισε να αποκτά μία θέση στη ζωή μας με το δικό του μοναδικό τρόπο. Μας άρεσε αυτό το παιχνίδι με τις αναπάντητες κλήσεις και τα sms που μόλις ξεκινούσε. Γιατί ήταν τότε που παίρναμε το πρώτο μας κινητό και νιώθαμε ότι είχαμε λίγη δόση εξουσίας -όσο να πεις! Ανταλλάσσαμε τηλέφωνα και περιμέναμε πώς και πώς να έρθει το πρώτο μήνυμα για να ξεκινήσουν οι συζητήσεις και τα πειράγματα μέχρι να ειπωθεί το πολυπόθητο «μου αρέσεις, θέλεις να τα φτιάξουμε;».
Βέβαια, ήταν και η εποχή που ανακαλύπταμε τον κόσμο του msn και του facebook, οπότε δωσ’ του το chatting και τα poke. Ειδικά αυτό το poke το είχαμε για σήμα κατατεθέν του φλερτ! Ξημεροβραδιαζόμασταν με το να στέλνουμε μηνύματα ο ένας στον άλλον χωρίς ωστόσο οι συζητήσεις μας να είχαν ένα ουσιώδες περιεχόμενο τις περισσότερες φορές. Ώσπου κανονίζαμε επιτέλους το πρώτο μας ραντεβού και η στιγμή που δίναμε το πρώτο πεταχτό φιλί ήταν γεγονός!
Δεν χάναμε όμως στιγμή να πειράξουμε ο ένας τον άλλον ή να πετάξουμε καμιά σπόντα. Έτσι, στο σχολείο ακολουθούσαμε τον παραδοσιακό τρόπο με τα ραβασάκια. Είχαν και αυτά την χάρη τους! Συνομιλίες κάτω από τα θρανία και κάτω από το βλέμμα των καθηγητών, που συνεχίζονταν τετ-α-τετ στο διάλειμμα. Με την αθωότητα λοιπόν και την τρέλα που κουβαλούσαμε στην ηλικία εκείνη ανακαλύπταμε σιγά σιγά την ικανότητά μας να νιώθουμε συναισθήματα για κάποιο άλλο πρόσωπο και ο έρωτας δεν αργούσε να μας χτυπήσει την πόρτα!
