Πριν μια βδομάδα συζητούσαμε την υπέροχη διαδρομή με τον ΟΣΕ για Θεσσαλονίκη. Κι αυτή την εβδομάδα, έχουμε εμπειρία από αυτή τη διαδρομή, όμως αυτή τη φορά πρόκειται για το νυχτερινό δρομολόγιο. Ξεκινώντας μεσάνυχτα από την Αθήνα, φαίνεται συναρπαστικό να κάθεσαι στη θέση σου κι έξω να απλώνεται το σκοτάδι. Ο φωτισμός του βαγονιού, δίνει μια αίσθηση αυτοκινήτου σε σήραγγα. Στα θετικά είναι οι ήσυχοι συνεπιβάτες που συνήθως κοιμούνται και η απουσία εκτυφλωτικού ηλιακού φωτός. Το μεγάλο αρνητικό είναι το δυνατό κλιματιστικό. Η υγιεινή στις τουαλέτες είναι επίσης κάτι που δεν μπορείς ν’ αξιολογήσεις θετικά.
Αστάθμητος παράγοντας είναι η διάρκεια της διαδρομής καθώς σχεδόν πάντα υπάρχουν καθυστερήσεις. Ο διπλανός είναι επίσης ένα θέμα. Πηγαίνοντας Θεσσαλονίκη είχα μια χαριτωμένη μεσήλικα που έλυνε σταυρόλεξα, ενώ στην επιστροφή έναν ομιλητικότατο νεαρό (2 τη νύχτα!). Τακτικό φαινόμενο οι τσακωμοί για τη θέση, αφού συχνά αρκετοί κάθονται όπου προτιμούν αντί για την αναγραφόμενα θέση στο εισιτήριο. Ήμουν μάρτυρας σχεδόν σε μαλλιοτράβηγμα με διαιτητή τον ελεγκτή. Το τρένο παραμένει αγαπημένο μου μέσο όπως και να έχει γιατί νιώθω χαλαρός να μετακινούμαι κατά τη διαδρομή.
