Ζώντας σε έναν κόσμο που μονάχα αγγελικά πλασμένος δεν είναι, θα πίστευε κανείς πως οι άνθρωποι φοβούνται για την ζωή τους. Για το αν το επόμενο πρωί θα τους βρει ζωντανούς, υγιής, στο σπίτι τους και με τους δικούς τους ανθρώπους κοντά. Θα πίστευε κανείς πως φοβούνται τις αντιδράσεις του ίδιου τους του πλανήτη μπροστά στις καθημερινές καταστροφές που υφίσταται. Θα πίστευε, ίσως, κανείς πως οι νέοι άνθρωποι φοβούνται για το πως θα ζήσουν χωρίς δουλειές, χωρίς αυτοπεποίθηση, χωρίς τα νιάτα που οι συνθήκες τους έχουν πάρει μακριά.
Αντίθετα σε όλα αυτά που φαντάζουν δεδομένοι φόβοι ενός ανθρώπου τους 21ου αιώνα η απάντηση που πήραν ερευνητές στο Ηνωμένο Βασίλειο θέτοντας την ερώτηση «Τι είναι αυτό που φοβάσαι περισσότερο σαν νέος;» ήταν χιλιόμετρα μακριά, διότι είπαν πως αυτό που φοβούνται πραγματικά είναι το να μην βρουν ποτέ την αληθινή αγάπη! Οι νέοι άνθρωποι ηλικίας 18-24 είναι εκείνοι που δείχνουν να φοβούνται περισσότερο για την απώλεια της αγάπης από την ζωή τους.
Σας κάνει εντύπωση; Γιατί; Κατακερματισμένες οικογένειες, άνθρωποι με προβλήματα δέσμευσης και δυσκολία εξωτερίκευσης των συναισθημάτων είναι μόνο μερικοί τίτλοι από το τι βιώνουν για «αγάπη» τα παιδιά μιας σημερινής οικογένειας. Πόλεμοι, τσακωμοί, φασαρίες, άγχος, τρέξιμο και ρουτίνες μας κάνουν έρμαια των συνθηκών και δε μας αφήνουν ούτε να μάθουμε τι είναι αγάπη, αλλά ούτε και ψάξουμε να τη βρούμε. Δύσκολα θα δεις πραγματικές φιλίες πλέον. Ουσιαστικές, άδολες και χωρίς αλληλεξάρτηση. Αγάπη δεν είναι να είσαι με ανθρώπους στη ζωή σου γιατί τους έχεις ανάγκη, αλλά γιατί πραγματικά τους γουστάρεις.
Έρευνες, και πάλι, λένε πως για να διασκεδάσεις πάντα χρειάζονται δύο. Δε θα συμφωνήσω! Όταν εσύ ξέρεις τι ζητάς και ξέρεις τι είναι αγάπη, τότε τίποτα το ψεύτικο και από ανάγκη δε θα είναι στη ζωή σου. Ακόμα και τα τελευταία χρόνια το ανδρικό φύλο που τείνει να κρατά γερά απέναντι σε κάθε τι συναισθηματικό, έχει αρχίσει να αναδιαμορφώνεται και να αναζητά τις ίδιες συναισθηματικές ανάγκες με το γυναικείο φύλο.
Η αγάπη είναι ανθρώπινη και δεν ξεχωρίζει από φύλα, θρησκείες, επαγγέλματα και σύνορα. Άραγε είμαστε πιο ρομαντικοί απ΄όσο πιστεύουμε ή περισσότερο μόνοι απ΄όσο μπορούμε να παραδεχτούμε; Ο καθένας από μας έχει υποχρέωση στην ίδια του την ύπαρξη να βρει την αγάπη, κι ακριβώς επειδή αυτή είναι μια ανάγκη πηγαία δε θα μπορούσε να μην είναι η μεγαλύτερη μας ανασφάλεια. Είναι το μόνο που μπορεί να περάσει πραγματικά μόνο μέσα από το δικό μας χέρι!
