Εάν κάτι μπορεί να χαρακτηρίσει την ανθρώπινη ύπαρξη με μια μόνο λέξη, αυτή δεν είναι άλλη από την αχαριστία. Το γιατί, είναι για τον καθένα από εμάς κάτι εντελώς διαφορετικό. Αλλά ας μην σπαταλήσουμε χρόνο γι΄αυτό. Χωρίς την αναφορά των υλικών αγαθών μας μένει μονάχα ένας τομέας. Η ψυχική πληρότητα. Τι σημαίνει άραγε αυτό;
Άλλοι μπορεί να το θεωρήσουν δεδομένο ότι μια οντότητα όπως ο άνθρωπος είναι φτιαγμένη για να μην νιώσει ποτέ πλήρης και ότι πάντοτε θα αναζητάει το κάτι παραπάνω. Οι υπόλοιποι ίσως πιστέψουν ότι η πληρότητα είναι σχετική και πως ο καθένας μας θα μπορούσε να τα καταφέρει. Ό,τι και να είναι δεν είμαι εδώ για να καθορίσω εγώ τον ορισμό της. Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο κόκαλα, λίπος, κύτταρα και νερό. Είναι πολλά παραπάνω. Είναι διαμορφωμένος έτσι, ώστε να έχει ικανότητες διανοητικές, γνωστικές, νευρικές, κοινωνικές, ηθικές και πολλά περισσότερα.
Παρόλα αυτά, βρίσκομαι ακόμα στο σημείο να αναρωτιέμαι πώς μια ύπαρξη όπως η ανθρώπινη μπορεί να νιώσει ότι εκπληρώνεται και πως γίνεται να φτάσει στο απόλυτο; Είναι τα μικρά, σχεδόν ασήμαντα πράγματα που εμείς οι ίδιοι κατατάσσουμε ως «δεδομένα»; Είναι τα υλικά αγαθά όπως ένα ευρύχωρο σπίτι με αυλή ή ένα ακριβό αμάξι; Έχω αναρωτηθεί χιλιάδες φορές τι ακριβώς μπορεί να κάνει εμένα να αισθανθώ και να κατανοήσω την σημασία της «ολοκλήρωσης», ακόμα και τώρα που τυγχάνω σε μια ηλικία ασήμαντη.
Υπάρχω; Ζω; Το μόνο που γνωρίζω και εγώ και όλοι μας είναι ότι θα πεθάνουμε. Γιατί από μικροί το ίδιο μας λένε. Το ίδιο μας μάθαιναν στα θρησκευτικά, και στο δημοτικό, και στο γυμνάσιο, και στο λύκειο. Το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν θα είναι για πάντα. Όσο για την ζωή την θυμάμαι ανέκαθεν αναφερομένη ως μια απλή λέξη. Ποτέ δεν έμαθα για την ετυμολογία της. Ποτέ κανένας δεν μίλησε για το πώς να ζούμε, πέραν του ότι πρέπει να βρεις δουλειά ναι, πρέπει να σπουδάσεις ναι, πρέπει να κουραστείς ναι και στο τέλος να κάνεις οικογένεια για να ολοκληρώσεις την ζωή σου.
Και; Ποιος μου υπόσχεται ευτυχία και πληρότητα; Ποιος μου ανέλυσε τον όρο ευτυχία, ποιος το προσπάθησε και τα κατάφερε; Η ευτυχία με τον όρο πληρότητα είναι αλληλένδετα ή δυο ξεχωριστές έννοιές; Υπάρχει ευτυχία; Καθόμουν ώρες ατέλειωτες σκεπτόμενη πόσο μεγάλο είναι το σύμπαν και πόσο μικρή είμαι μπροστά σε αυτό. Όλοι έδιναν βάση στο πώς μπορούμε να εξηγήσουμε την ύπαρξη άλλων ειδών σε αυτόν τον πλανήτη και όχι μόνο, μα κανέναν δεν άκουσα να αναρωτιέται τι αξία έχει η δική μας. Και όποιος το αναρωτήθηκε δεν νομίζω να πήρε ποτέ απάντηση.
Καταλήγουμε πάντα στην ίδια ερώτηση που για πολλούς από εμάς μοιάζει αστεία: Τι είναι ο άνθρωπος; Γιατί από μικρή μου λέγαν να κάνω καλές πράξεις για να πάω στον παράδεισο, εάν φυσικά υπάρχει, και κανένας δεν μου είπε να κάνω καλές πράξεις για να κάνω τον δικό μου «παράδεισο», όσο είμαι εν ζωή και υπάρχω σε αυτόν τον κόσμο;
Τέλος με τις ερωτήσεις. Στην τελική πάντα ρωτάω, μα ποτέ δεν παίρνω απάντηση. Ήρθε ο καιρός να δώσω εγώ τις απαντήσεις στον εαυτό μου. Τι είναι ο άνθρωπος; Δεν μπορώ να γνωρίζω επιστημονικά. Μπορώ όμως να αναγνωρίσω τι είμαι εγώ ως άνθρωπος. Είμαι μια ύπαρξη με συναισθήματα, με μυαλό, με άγχος, με γνώσεις, με ηθικές ανησυχίες, με ενέργεια, με ανάγκες και όρεξη για ζωή. Πώς να ζήσω; Με ό,τι με κάνει ευτυχισμένη. Είμαι ευτυχισμένη; Δύσκολο! Εάν όντως αυτό που νιώθω είναι ευτυχία, τότε είμαι ευτυχισμένη! Γιατί; Γιατί έχω αύριο.
Κυρίως γιατί θέλω να έχω αύριο. Γιατί χαίρομαι που έχω σήμερα. Γιατί θέλω να κάνω καλές πράξεις για τους υπόλοιπους και μόνο για αυτούς. Όχι για να πάω στον «παράδεισο», ούτε για να γίνω πιο αποδεκτή απτή κοινωνία. Γιατί έχω ανθρώπους δίπλα μου. Γιατί έχουν αυτοί εμένα και με δέχονται για αυτό που είμαι. Γιατί εγώ με δέχομαι για αυτό που είμαι. Οπότε ναι, εάν είχα την απορία του τι σημαίνει πληρότητα, ίσως να έχω την απάντηση. Πληρότητα είναι να είσαι ευτυχισμένος για αυτό που είσαι τώρα, και για αυτά που έχεις τώρα. Άρα ναι, για΄μένα η λέξη «πλήρης» με την λέξη «ευτυχισμένος» πάνε μαζί. Γιατί; Αυτό είναι κάτι που θα το ανακαλύψεις μόνος σου.
Γράφει η Αναστασία Γκάργκαλη
