Μια φράση όχι τόσο άγνωστη σε όσους μετακινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Είναι κρίμα που έχει καταντήσει αυτονόητο πως σε αρκετούς σταθμούς του ηλεκτρικού και του μετρό δεν λειτουργούν οι ανελκυστήρες που συνδέουν την αποβάθρα με τα εκδοτήρια.
Πέραν από όσους τα χρησιμοποιούν επειδή δυσκολεύονται να μετακινηθούν, υπάρχουν και άλλοι συνεπιβάτες μας που λόγω αναπηρίας μπορούν μόνο με ασανσέρ να μετακινηθούν. Ποια επιλογή μένει σε αυτούς τους επιβάτες;
Για να μην μιλήσουμε για σταθμούς όπως τη Νερατζιώτισσα που έχει ασανσέρ μόνο από τη μια πλευρά. Για μια ευκολότερη μετακίνηση, ανάπηρα άτομα ευελπιστούν στην καλή πρόθεση υπαλλήλων του σταθμού και φυσικά των όχι και τόσο κακόβουλων συνεπιβατών τους.
Ας σκεφτούμε και πως αντιδρούμε εμείς όταν βλέπουμε έναν επιβάτη σε αμαξίδιο να θέλει να επιβιβαστεί σε γεμάτο βαγόνι. Δεν είναι λίγες οι φορές που άκουσα «Πάρε το επόμενο, δεν χωράμε». Καταλαβαίνω πως όλοι βιαζόμαστε, αλλά δεν καταλαβαίνω να μιλάς άσχημα στον οποιοδήποτε.
Αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη γενική νοοτροπία, μπορούμε να την ταρακουνήσουμε με το να μη μένουμε αμέτοχοι σε χοντροκομμένες αντιδράσεις ή ακόμα και περιστατικά βίας. Ο,τι είναι εκτός λειτουργίας, καιρός είναι να λειτουργήσει ομαλά.
