Οι πρώην θα αποτελούν πάντοτε ένα συναρπαστικό κεφάλαιο της ζωής μας, που θα το θυμόμαστε άλλοτε με ένα χαμόγελο, άλλοτε ίσως με δάκρυα, άλλοτε μπορεί να μας πιάνει αυτό το νευρικό γέλιο που δε λέει να σταματήσει και κάποιους μπορεί να μη τους θυμόμαστε καν! Μαζί με τους πρώην βέβαια, έρχονται στη μνήμη μας στιγμές, συμπεριφορές, λόγια που ειπώθηκαν ή που ποτέ δεν κατάφεραν να ειπωθούν και λάθη που δε θα θέλαμε να κάνουμε και ίσως μετανιώνουμε γι’ αυτά. Ο κάθε άνθρωπος που περνάει από τη ζωή μας σίγουρα μας «αφήνει» και από κάτι, και είναι αυτό το κάτι, το χαρακτηριστικό που κάποτε μας τράβηξε σε αυτόν. Το θέμα είναι εάν σήμερα, μετά από καιρό, καμαρώνουμε για κάποιον παλιό μας έρωτα ή αντιθέτως φασκελωνόμαστε σαν να μην υπάρχει αύριο!
Σίγουρα, οι περισσότεροι από εμάς, σ’ έναν απολογισμό των σχέσεων που έχουμε κάνει στη ζωή μας, θα έχουμε μετανιώσει για κάποια πράγματα, τα οποία βλέποντάς ξανά μετά από καιρό με καθαρό μυαλό και έξω από συναισθηματισμούς, πιστεύουμε ότι δεν έπρεπε να είχαν συμβεί. Πώς όμως για παράδειγμα να μην έλεγες τότε το «σ’ αγαπώ» σε εκείνο το άτομο με το οποίο δεν ήσουν και πολύ καιρό μαζί, όμως μόλις είχες βγει πληγωμένη από μια σχέση και είχες την ανάγκη να ανήκεις και πάλι κάπου;
Γενικότερα, η φάση «μόλις έχω βγει από μια ιδιαίτερη σχέση» και άρα είμαι περισσότερο ευάλωτη σε λαθεμένες επιλογές, σίγουρα έπαιξε κάποια στιγμή στη ζωής μας. Έτσι, θα έτυχε να κάνουμε μία σχέση με έναν άνθρωπο που δεν ταιριάζαμε, δεν είχαμε κοινά ενδιαφέροντα, είμαστε η μέρα με τη νύχτα αλλά παρ’ όλα αυτά, σε εκείνη τη φάση φάνταζε ο ιδανικός. Άρα και οι υποχωρήσεις και οι συμβιβασμοί, ακόμη και εάν ξεπερνούσαν τα όρια, ακόμη και εάν υπήρχαν στιγμές που δεν νιώθαμε ο εαυτός μας, πιστεύαμε ότι ήταν κάτι το φυσιολογικό μέσα στην «τέλεια» σχέση που είχαμε δημιουργήσει. Αφού τα θέλαμε και τα πάθαμε, ας φασκελωθούμε τώρα περήφανα!
Για δεύτερες ευκαιρίες που δώσαμε και δεν μας έβγαλαν ασπροπρόσωπες, σίγουρα δεν θα καμαρώνουμε! Γιατί τα πισωγυρίσματα συνήθως δεν βγάζουν σε καλό οπότε καλά να πάθουμε που πιστέψαμε σε μια επανασύνδεση και τώρα μετά από καιρό γελάμε με τα χάλια μας! Γιατί άλλωστε να δώσεις δεύτερη ευκαιρία σε κάποιον που σε άφησε με τη δικαιολογία «έτσι, γιατί θέλω να πάρουμε για λίγο μια απόσταση». Τι, που, πώς και γιατί, ποτέ δεν έμαθες, αλλά δεν δυσκολεύτηκες και πολύ να πεις το «ναι» με το που ξαναεμφανίστηκε ο τύπος.
Παρ’ όλα αυτά, είναι αλήθεια πως γουστάρεις όταν μετά από καιρό αναλογίζεσαι με παρέα, σε μια κατάσταση να κλαις και να γελάς, love stories και broken-heart φάσεις. Αντιμετωπίζεις με χιούμορ στιγμές που κάποτε δεν θα ήθελες να είχες ζήσει. Όμως σίγουρα, μέσα από όλα αυτά, βγήκες λίγο πιο δυνατή και ωρίμασες, τόσο ώστε να ξέρεις πλέον πώς να χειριστείς την ζωή σου στο μέλλον.
