Αχ καλοκαιράκι, ήλιος, θάλασσα, αλμύρα. Η πιο ωραία εποχή κατά την άποψή μου, νομίζω πως και εσύ συμφωνείς εξάλλου. Mια εποχή που πετάς την μουντάδα και τα βαριά ρούχα του χειμώνα και ντύνεσαι με την ξεγνοιασιά και την χαρά. Ο ήλιος λάμπει και μαζί με αυτόν λάμπεις και εσύ. Πώς θα μπορούσες βέβαια να μην λάμπεις, όταν νιώθεις συνεχώς το ζεστό χάδι του ηλίου να σε αγκαλιάζει όλη μέρα; Όταν η θάλασσα και η άμμος κυλάνε σαν ποτάμια από πάνω σου καθώς εσύ παίζεις ξένοιαστα; Είναι αναμφισβήτητα μια εποχή που θα σηματοδοτεί πάντα τα παιδικά, εφηβικά, φοιτητικά και γενικά ξένοιαστα χρόνια της ζωή μας, μια εποχή που είναι γεμάτη χαρά και έρωτες.
Τι θα μπορούσα να πω για τους καλοκαιρινούς έρωτες, οποίος δεν τους έχει ζήσει δεν ξέρει την γλυκάδα τους. Δεν ξέρει το πάθος που κουβαλάνε αυτοί οι έρωτες, οι τόσο διαφορετικοί από τους χειμωνιάτικους, αυτούς τους γκρι. Ναι, αν θα ήταν οι έρωτες του χειμώνα χρώμα θα ήταν ένα σκούρο χρώμα ποτισμένο από την μουντάδα και την καθημερινότητά του, όπως το γκρι, ενώ αυτοί του καλοκαιριού θα ήταν ένα ζωηρό ζεστό χρώμα κατάλληλο της εποχής, ίσως ένα πύρινο πορτοκάλι σαν τον ήλιο.
Είναι έρωτες γεμάτοι τρελά και παράνοια. Να τους σέβεστε. Να τους φοβάστε. Είναι έρωτες που έρχονται σαν θύελλα και τα διαλύουν όλα στο πέρασμα τους, γεμάτοι ζωντάνια και ενέργεια σε παρασέρνουν σαν σειρήνες σε περιπέτειες που δεν φανταζόσουν, φτάνεις στα όρια σου και κάνεις τρέλες. Γιατί αλλιώς είναι να έχετε συντροφιά σας την αλμύρα και το αλάτι και αλλιώς κουβέρτες και ομπρέλες. Οι έρωτες αυτοί σε καίνε και χαίρεσαι που σε καίνε, γιατί δεν σε νοιάζει αν θα καείς, σε έχει συνεπάρει η τρέλα και το κομφούζιο του καλοκαιριού. Έχεις ένα αόρατο χέρι που σε σπρώχνει τόσο γλυκά σε αυτού του είδους την πυρά, ξέρεις ότι θα καείς, ξέρεις ότι μόνο το τώρα υπάρχει και όχι το αύριο, αλλά δεν σε νοιάζει γιατί θες να το ζήσεις. Θες να γίνει μύστης στην μαγεία του καλοκαιριού, θες να την ζήσεις με αυτόν τον κάποιον και αυτήν την κάποια. Όλα σου φαίνονται τέλεια, χαρούμενα.
Οι έρωτες του καλοκαιριού συνήθως κρατάνε όσο και το καλοκαίρι. Ξεσπάνε σαν μπόρα στα ξαφνικά, μετά καταλαγιάζουν και εξαφανίζονται. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι σαν τα διαβατάρικα πουλιά, είναι τόσο όμορφοι αυτοί έρωτες που εύχεσαι να κρατήσουν για πάντα. Και η μαγεία κορυφώνεται όταν κάτω από την αυγουστιάτικη πανσέληνο δίνεται μαζί υποσχέσεις για ένα αύριο που πιθανώς δεν θα έρθει, όμως δεν σας νοιάζει γιατί έχετε χτίσει το δικό σαν κάστρο στην άμμο. Μια μαγεία πάνω στην οποία αργότερα θα χάσετε τον έλεγχο έχοντας συντροφιά την θάλασσα για να κατευνάζει τα φλεγόμενα κορμιά σας και ύστερα κάτω από το φεγγαρόφωτο να περπατάτε αγκαλιά κάνοντας όνειρα θερινής νυκτός. Μόνο εσείς οι δυο και το αεράκι που γλύφει σχεδόν ερωτικά τα κορμιά σας ανακατεύοντας όνειρα και αλμύρα.
Και όπως λέει και η κολλητή μου, «Οι καλοκαιρινοί έρωτες έχουν άλλη χάρη, είναι οδηγούμενοι από ένα ακατεύναστο πάθος, μια δίψα, να κάνεις και σου κάνουν έρωτα, στο μυαλό και στο κορμί σου». Οι καλοκαιρινοί έρωτες είναι παιδιά του ηλίου και του ονείρου, για αυτό και σε γεμίζουν με χάρτινα φεγγάρια και κάστρα στην άμμο. Σε κάνουν να νιώσεις ελεύθερος, γεμάτος και χαρούμενος. Σε κάνουν να ερωτεύεσαι θανάσιμα και τρελά, ζεις και φλερτάρεις έντονα με την ιδέα της τελείας εικόνας που έχεις στο μυαλό σου. Δίνεσαι ολοκληρωτικά και ζεις το κάθε λεπτό, το κάθε χάδι. Νιώθεις όλα τα φιλιά και τις αγκαλιές, απαλλαγμένος από σκοτούρες και βάσανα, κάνεις όνειρα και ας ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι θα παραμείνουν όνειρα. Δεν σε νοιάζει τι θα πάθεις και τι θα γίνει στη συνέχεια και αυτό είναι το ωραίο με τους καλοκαιρινούς έρωτες. Καίγεσαι σε μια στιγμιαία πυρά με εγκαύματα που θα μείνουν χαραγμένα στην ψυχή σου, χωρίς όμως να σε καταστρέφουν. Καίγεσαι στην άσβεστη φωτιά ενός ατελείωτου πάθους, ο καλοκαιρινός ήλιος, η καυτή άμμος, η ξενοιασιά η απόλυτη ελευθερία της εποχής αυτής, εμπρηστές που ρίχνουν λάδι στη φωτιά που όλο δυναμώνει, και σε καεί ολάκερη μέχρι να γίνεις στάχτη. Είναι ο τύπος του έρωτα που καίγεται από την ίδια του την ένταση, χαράζοντας στο μυαλό σου για πάντα τις πιο γλυκές αναμνήσεις, αφήνει αλησμόνητα σημάδια μα δε σε σημαδεύει ολέθρια. Εσύ δεν θα ήθελες να ζήσεις κάτι τέτοιο; Μην περιμένεις αφέσου στην μαγεία του καλοκαιριού…
Υ.Γ: Για το Ελλάκι που αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης και βοήθειας. Επίσης, τον φίλο μου επίσης που είναι μια από τις μούσες μου και όλους τους καλοκαιρινούς έρωτες εκεί έξω που μας σημαδεύουν.
