Έχετε ακούσει ποτέ ότι σημασία δεν έχει η ποσότητα αλλά η ποιότητα; Κάτι τέτοιο ισχύει και σε αυτή την περίπτωση. Όσο πιο «ποιοτικό» είναι το απωθημένο και η επικοινωνία που έχεις μαζί του, τόσο δυσκολότερα χάνεται. Ποσοτικά, ας μη γελιόμαστε, γουστάρουμε πολλές. Και φάγαμε πόρτα πολλάκις. Αυτό δεν τις καθιστά αυτομάτως απωθημένα, αλλά αναμνήσεις.
Ας αρχίσουμε με έναν ορισμό και ελπίζω να τον εμπεδώσετε (να ‘ναι καλά το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα που μας μύησε στην παπαγαλία). Απωθημένο είναι το κόλλημα που απλώς υπάρχει για ένα άτομο χωρίς να καταλαβαίνεις απαραιτήτως το γιατί. Έτσι απλά, γιατί υπάρχει χωρίς πολλά πολλά, χωρίς λόγο και αιτία. Και για να μην ξεχνιόμαστε απωθημένο δεν είναι το γκομενάκι που «θα έμπαινες», αλλά το άτομο που δεν θα ήθελες να μπει κανένας άλλος.
Γιατί να έχουμε όμως απωθημένα; Όποιος γουστάρει κυνηγάει. Έτσι ξέρω εγώ. Η παθητικότητα δημιουργεί τα απωθημένα. Εκτός και αν κυνηγήσει και αποτύχει. Τότε δεν το ονομάζουμε απωθημένο, αλλά μια μάχη που χάθηκε και καλό είναι να το αφήσουμε πίσω.
Άρα καταλήγουμε στο ότι το κυνηγητό είναι αναγκαίο. Αν ποιοτικά, αξίζει όπως είπαμε και πριν. Πρέπει να τα δώσεις όλα. Και άσε τα απωθημένα για τους δειλούς.
Ένας άντρας δεν αφήνει τα ερωτικά του απωθημένα να χαθούν, γιατί άντε μετά να ησυχάσεις και να προχωρήσεις. Και αν το απωθημένο επιμένει στο να παραμείνει στην ίδια άρρωστη κατάσταση, τότε αυτή είναι η θέση που του αρμόζει και προχωράμε μπροστά! Οι στεναχώριες και άλλες τέτοιες ιστορίες, ανήκουν σε αυτούς που δεν κυνήγησαν.
Και αν μας διαβάζει και κανένα απωθημένο, ας ξέρει πως ετοιμαζόμαστε για την επίθεση. Όλα είναι θέμα σωστού timing. Αρκεί να μην το αργήσεις πολύ μάγκα, γιατί και την Πηνελόπη την περιμένουν οι μνηστήρες.
Γράφει ο Κώστας Βαχατσάκης
