Το κάθε καλοκαίρι έχει και μία ιστορία. Τις περισσότερες φορές, εσύ είσαι αυτός που επιλέγει πώς θα τη σχεδιάσεις. Αν όχι το ακριβές περιεχόμενο, τότε μπορείς σίγουρα να ζωγραφίσεις το περίγραμμά του. Φέτος, λοιπόν, σου προτείνω να πάρεις μια κηρομπογιά από αυτές που έχει ο μικρός σου αδερφός και να γράψεις «Εθελοντισμός» στο λευκό πανό του μυαλού σου, δίπλα στη θέση με τα αντηλιακά και τις μπλε θάλασσες. Σκέψου αρχικά ότι έχεις την τιμή να βοηθήσεις κάποιον. Που σημαίνει ότι αν δεν του αλλάξεις τη ζωή, τότε τουλάχιστον είσαι σε θέση να αλλάξεις μία μέρα από αυτή τη ζωή. Ή απλά να διατηρήσεις σε αυτόν τον άλλο, την πεποίθηση ότι υπάρχουν ακόμη αληθινοί άνθρωποι.
Μια πρώτη ιδέα είναι η εθελοντική αιμοδοσία. Αφού τσεκάρεις την ομάδα αίματός σου και δεις ότι δεν υποφέρεις από καμία ανίατη ασθένεια, δε βρίσκω κανένα λόγο για να μη δώσεις λίγο από το αιματάκι σου σε κάποιο θύμα ατυχήματος που η ζωή του κρίνεται από κάποια μπουκάλια με το πολυπόθητο κόκκινο υγρό. Και όλα αυτά μόνο με ένα τσίμπημα, κατά τη διάρκεια του οποίου μπορείς απλά να χαζέψεις το διάκοσμο του ιατρείου.
Για τους λίγο πιο hardcore εθελοντές, υπάρχει σχετική ενημέρωση στο Ίντερνετ για το πώς γίνεται κανείς δότης του μυελού των οστών. Γνωρίζω ότι ακούγεται ότι η συγκεκριμένη διαδικασία είναι επίπονη, αλλά μερικοί την παρομοιάζουν με την απλή αιμοληψία. Σε κάθε περίπτωση, εάν κανείς πληροφορηθεί περαιτέρω, θα δει ότι πρώτα απαιτείται η συλλογή σάλιου για την πιθανότητα ιστοσυμβατότητας και έπειτα ακολουθεί η «αιμοληψία».
Επίσης κάποιοι από εσάς πιθανότατα έχετε χάσει τους παππούδες σας. Γνωρίζω ότι το θέμα είναι λεπτό, όπως γνωρίζω ότι η ζέστη είναι αβάσταχτη. Αλλά για φαντάσου να κάνεις μια έκπληξη με γλυκά ή κουλουράκια κανέλας σε ένα γηροκομείο! Άμα υπάρχει κάποιος που αισθάνεται ξεχασμένος αυτό το διάστημα, τότε είναι σίγουρα οι ηλικιωμένοι. Και καταλαβαίνω ότι τα Χριστούγεννα σου βγαίνει πιο εύκολα, που κάνει κρύο και όλοι προβαίνουν σε καλές πράξεις, αλλά ξέρεις, το ζητούμενο είναι να είσαι καλός άνθρωπος all year round. Και τι καλύτερο από το να βλέπεις τσιγκελωτά μουστάκια να χαμογελάνε ή ρυτιδιασμένα μάτια να γεμίζουν δάκρυα πίσω από δύο θεόρατες τζαμαρίες;
Από την άλλη, αν είσαι από εκείνους που θέλουν έναν πράσινο κόσμο με λιγότερη μόλυνση και τα συναφή, μπορείς να προβείς σε κάποιο ομαδικό καθαρισμό παραλίας ή οποιουδήποτε άλλου δημόσιου χώρου. Στα πάρκα που τρώμε παγωτά και με περισσή ευκολία ρίχνουμε το περιτύλιγμα ανάμεσα στα γρασίδια και στα θέατρα που απιθώνουμε άδεια αναψυκτικά για τον επόμενο. Φυσικά, το ίδιο ισχύει και για τις ακτές: αν δε σε ενδιαφέρει η πιθανότητα να πνιγεί μια θαλάσσια χελώνα με την πλαστική σακούλα που σου βάζει η μαμά τα φαγάκι για την παραλία, να θυμάσαι ότι όλη αυτή η εικόνα με τα απορρίμματα είναι αντικατοπτρισμός του πολιτισμού ΣΟΥ. Ο πολιτισμός σου ξέρεις δεν είναι μόνο τα προηγμένα κινητά και το τι έκαναν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, αλλά και ο σεβασμός στον κόσμο που γεννήθηκες.
Και εύχομαι τελικά, όταν θα έχει έρθει Σεπτέμβρης και η σχολή θα μας περιμένει, να μην είναι το μαύρισμα το μόνο μας κατόρθωμα για φέτος.
