Πολλές εικόνες θα σου έρθουν αμέσως στο μυαλό μόλις ακούσεις για οικογενειακά τραπέζια. Όλοι έχει τύχει να βρεθούμε στα κλασικά οικογενειακά τραπέζια που κάνει το σόι. Θα δεις τη θεία σου την Σούλα που έχεις να δεις δύο χρόνια, τα μακρινά άγνωστα ξαδέρφια σου που ούτε καν θυμάσαι πώς τα λένε, θείους, θείες, συμπεθέρια, μπατζανάκια. Δε χωράτε ούτε να καθίσετε καλά καλά όλοι. Κι όμως, αυτήν την εικόνα την αγαπάς.
Όλα ξεκινάνε από το λατρεμένο φαγητό. Τα οικογενειακά τραπέζια είναι καθαρά ο ορισμός της «μάσας». Όλοι έχουν φέρει πεσκέσι ένα ταψί γεμάτο ευτυχία… εε εννοώ φαγητό. Οι δικοί σου θα έχουν ετοιμάσει άλλα διακόσια φαγητά κάθε είδους για κάθε προτίμηση. Εσύ απλώς τα προτιμάς όλα. Όσο και να σε ζαλίζουνε οι θειάδες, υπάρχει φαΐ! Όλα μπορείς να τα αντέξεις! Μπουκώνεσαι και κουνάς το κεφάλι σε ό,τι και να σου πούνε! Απλό!
Όπως και να το κάνουμε, όσο και να σε εκνευρίζει αυτή η ελληνική κουλτούρα, κατά βάθος σ’ αρέσει αυτός ο τζερτζελές που γίνεται. Οι συγγενείς σου λένε συνέχεια πόσο μεγάλωσες, ακούς τις ίδιες ιστορίες κάθε χρόνο, σου κάνουν προξενιά με τον Γιωργάκη τον γιο του φούρναρη και η γιαγιά σου σε πιέζει να φας ακόμα λίγο. Μιλάνε δυνατά, γελάνε συνέχεια, τρώνε ώρες ασταμάτητες και σε σκουντάνε όλες οι θείες σε κάθε αστείο. Μπορεί να κοκκινίζεις και να θες να πάρεις τρία ηρεμιστικά μαζί, αλλά γουστάρεις και ας μην το παραδέχεσαι.
Κάθε φορά που ακούς για οικογενειακά τραπέζια δε θέλεις με τίποτα να πας! Τελικά όμως, γελάς τόσο πολύ που μόλις γυρνάς σπίτι σου καταλαβαίνεις πως δεν ήταν και τόσο άσχημα. Είναι μωρέ στο αίμα μας, έτσι έχουμε μεγαλώσει. Με τα λαϊκά τραγούδια στη διαπασών, τα άπειρα φαγητά, τα δυνατά γέλια, τα ποτά και τα κρασιά. Αφού είμαστε γλετζέδες!
Κι εγώ στη σκέψη για ένα νέο οικογενειακό τραπέζι αρχίζω να έχω πονοκέφαλο, όμως μπορώ ξεκάθαρα να πω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ΜΗΝ πάω. Η ζεστασιά της οικογένειας δεν συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο!
