Ο έρωτας χτυπάει την πόρτα της καρδιάς μας και ούτε που το παίρνουμε χαμπάρι. Έχουν γραφτεί τραγούδια, ποιήματα και λογοτεχνικά έργα που τον έχουν υμνήσει, μα του ανθρώπου το μυαλό ακόμη να το εξηγήσει (δικό μου αυτό. Τέτοια λέω και με ερωτεύονται). Όταν τον νιώσουμε κάνουμε τρελά πράγματα για να ευχαριστήσουμε την κοπέλα!
Θέλουμε να περνάμε όσο περισσότερο χρόνο γίνεται μαζί! Έστω αν είναι και ένα 5λεπτο. Θα παίρνουμε τακτικά τηλέφωνα και μπορεί ακόμα και να γκρινιάξουμε, επειδή δεν μας το σηκώνει. Απλώς ανησυχούμε για το πού είναι. Είναι ο τρόπος μας να δείχνουμε ότι νοιαζόμαστε. Μόνο οι γκόμενες θα γρινιάζουν δηλαδή; Εμείς δεν έχουμε δικαίωμα;
Φαίνεται ότι είμαστε ερωτευμένοι από τον τρόπο που μιλάμε και κοιτάζουμε. Μας αρέσει να την κάνουμε να χαμογελάει. Να κάνουμε εκπλήξεις. Γράφουμε ακόμη και το όνομα ή ένα στίχο σε γκράφιτι στον τοίχο απέναντι από το σπίτι της. Δεν μας νοιάζει αν μας κυνηγήσει κανένας γείτονας, αφού είμαστε ατρόμητοι!
Θα γράψουμε ακόμη και τους φίλους μας μερικές φορές για να περάσουμε χρόνο μαζί της! Αυτό δεν είναι βέβαια σωστό αλλά θα μας καταλάβουν γιατί έχουν ερωτευτεί και εκείνοι! Αν είμαστε και πολύ καψούρηδες σίγουρα θα θέλουμε να την γνωρίσουμε στους κολλητούς μας.
Πέρα όμως από τα κλασικά, κάνουμε και πιο extreme πράγματα! Θα πάμε ένα βράδυ κάτω από το σπίτι της για να την δούμε. Θέλουμε να μας ανοίξει. Αν δεν μας ανοίξει, είμαστε ικανοί να γυρίσουμε με τα πόδια σπίτι, αν δεν έχουμε αμάξι. Αυτές είναι οι θυσίες για τον έρωτα.
Αλλά δεν θα πτοηθούμε ούτε εκεί. Μας αρέσει να το παίζει και λίγο δύσκολη. Ακόμη και αν ξέρουμε ότι της αρέσουν αυτά, και ας μην το παραδέχεται.
Τι είναι ο έρωτας όμως; Είναι αλήθεια ότι το ζεις δύο – τρεις φορές στη ζωή σου ή τελικά μόνο μια και καλή; Όποια και να είναι η απάντηση όμως, αξίζει να το ζήσεις!
Γράφει ο Κώστας Βαχατσάκης
