Οι στόχοι είναι δείγμα αναγνώρισης, είτε για τον εαυτό μας, είτε για άλλους που προσδοκούν τα μέγιστα από εμάς. Οι στόχοι είναι ενδείξεις ότι υπάρχουμε, ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί, ότι αναπνέουμε και παλεύουμε την εξέλιξη.
Δεν είναι λίγες φορές που προσπαθούμε μέσα στην καθημερινότητα να πετύχουμε πράγματα που συνδυάζουν τα «πρέπει» και τα «θέλω» μας. Μια έξοδος μετά την δουλειά πάντα συγκαταλέγεται στα «θέλω» μας. Άλλωστε «πρέπει» χωρίς «θέλω» δεν μπορούν να μας κάνουν όσο αποδοτικούς θέλουμε. Τα σχέδια και οι στόχοι χρειάζεται να συζητιούνται με φίλους ακόμα και με γονείς. Κάποιοι άνθρωποι που μας ζουν καθημερινά και μας έχουν μάθει τόσο καλά που ίσως να βλέπουν καλύτερα τι ταιριάζει σε μας. Είναι εκείνοι που θα σε συμβουλεύσουν για εκείνα τα «πρέπει» που σε υποβάλλουν σε μια συνέπεια, σε μια πειθαρχία ή καλύτερα σε ένα πρόγραμμα, για να μπορέσεις να πετύχεις εκείνους τους στόχους. Μερικές φορές τα «πρέπει» μας οδηγούν σε κάποιο κορεσμό, μας αφυδατώνουν από ενέργεια και διάθεση. Έτσι, καλούμαστε να εντάξουμε και μια έξοδο παραπάνω στο πρόγραμμά μας.
Ποιος δεν βάζει στόχους άλλωστε; Ακόμα και η ανοχή σε κάποιες συνθήκες που μας εξασφαλίζουν τα απαραίτητα, αλλά που δεν ανταποκρίνονται άμεσα στους στόχους μας είναι στόχος. Όταν ήμασταν μικροί πάντα μπαίναμε σε διλήμματα, προκειμένου να αποκτήσουμε κάτι που θελαμε πολύ, αλλά δεν περνούσε από το χέρι μας: μα μία σοκολάτα, μα μία έξοδο, κάτι. Μπαίναμε στην διαδικασία να θυσιάσουμε χρόνο προκειμένου να βγάλουμε εις πέρας κάποιες υποχρεώσεις όπως για παράδειγμα τα μαθήματα του σχολείου, για να μπορέσουμε να βγούμε και να περάσουμε καλά. Tο συμπέρασμα είναι ότι πάντα κάτι θυσιάζεις. Σίγουρα όλοι θα θέλαμε με ένα χτύπημα των δαχτύλων μας να γινόταν οι ευχές πραγματικότητα, αλλά δε θα υπήρχε καμία γοητεία αν τελικά δεν έχανε κάνεις τίποτα.
Άλλωστε αν δεν θυσιάσεις κάτι, δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι για΄σένα στην τελική. Πάντα θα θέλουμε να εξελισσόμαστε, άρα να βάζουμε διαρκώς στόχους. Αυτή η επιθυμία δεν εξασθενεί ποτέ. Ίσως να πετυχαίνουμε ασυναίσθητα στόχους, αλλά επειδή τα στάνταρ για τους εαυτούς μας είναι υψηλότερα να μην τους υπολογίζουμε. Και όμως, αν φανταστεί κανείς ότι καθημερινά κάτι θυσιάζει, κάτι χάνει για να κερδίσει κάτι άλλο σταδιακά σε μια συνέχεια, ίσως να ένιωθε λίγο πιο σημαντικός. Ίσως να διαπίστωνε λίγο καλύτερα τον χαρακτήρα του και τις αλλαγές που έχει υποστεί μέσα από αυτές τις αλλεπάλληλες θυσίες.
