Το ρήμα «συγχωρώ» σημαίνει παύω να έχω αρνητικά συναισθήματα απέναντι σε κάποιον που μου έκανε ένα σφάλμα. Κάτι που είναι τόσο εύκολο να ειπωθεί, αρκετά δύσκολο όμως να πραγματοποιηθεί. Γιατί η συγχώρεση δεν κρύβει μέσα της τη λησμοσύνη, αλλά την υπενθύμιση. Όταν συγχωρούμε κάποιον, δεν ξεχνάμε αυτά που μας έκανε να νιώσουμε και μας πλήγωσαν, αντιθέτως ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτά τα συναισθήματα, τα αντικρίζουμε και μόνο τότε είμαστε σε θέση να συγχωρέσουμε ή όχι. Γι’ αυτό και η συγχώρεση είναι μια δύσκολη και μακρόχρονη διαδικασία, γιατί περνάμε από την άρνηση στην αποδοχή.
Θεωρείται δηλαδή μια εσωτερική διεργασία, μια υπόθεση προσωπική, που εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς. Γιατί ενώ αυτός που μας πλήγωσε είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για τον συγχωρέσουμε, καμιά φορά τίποτα δεν είναι αρκετό. Εμείς πρέπει να οδηγηθούμε εκεί, να αποφασίσουμε αν θα διασχίσουμε την πλευρά της αποδοχής, ώστε να απαλλαγούμε από αυτό που μας βαραίνει. Αυτό είναι άλλωστε και το δύσκολο κομμάτι: να δεχτείς ότι ένα πρόσωπο που θεωρούσες ότι δεν θα σε πληγώσει ποτέ, θα καταλήξει να είναι αυτό που θα σου προκαλέσει πόνο.
Η συνειδητοποίηση αυτή καθυστερεί και τη διαδικασία της συγχώρεσης. Η πραγματικότητα δυστυχώς εξαπατά. Ίσως πάλι να καθυστερούμε τη συγχώρεση προκειμένου να πληγώσουμε τον άλλον, όπως ακριβώς πληγωθήκαμε και εμείς, δημιουργώντας του αρνητικά συναισθήματα. Όπως και να έχει όμως, εμείς είμαστε αυτοί που δεν απαλλασσόμαστε από το ψυχικό φορτίο, αυτοί που δεν βρίσκουν την λύτρωση και την εσωτερική ανακούφιση.
Οι άνθρωποι που συγχωρούν το κάνουν για να επαναφέρουν την εσωτερική τους γαλήνη και γι’ αυτό είναι πιο χαρούμενοι από τους υπόλοιπους. Διότι δεν μένουν προσκολλημένοι στο συμβάν, αλλά προσπαθούν να βρουν διεξόδους. Οι άνθρωποι που συγχωρούν, το κάνουν επίσης από αγάπη, επειδή το θετικό αυτό συναίσθημα είναι ισχυρότερο και μπορεί να επισκιάσει την δημιουργία των αρνητικών. Επιλέγουν την συγχώρεση για όλες τις φορές που τους φέρθηκαν σωστά. Ένα είδος αγάπης που σπανίζει. Απαιτούνται δηλαδή τεράστια αποθέματα δύναμης και ψυχικού σθένους.
