Σε μια χώρα που οι αντιθέσεις είναι κάτι περισσότερο από εμφανείς αρνούμαστε να δεχτούμε κάθε διαφορετικό. Καθετί που παρουσιάζει μικρές ή μεγάλες αποκλίσεις από τα δικά μας πρότυπα το απομονώνουμε και προσπαθούμε είτε να το αγνοήσουμε και να κάνουμε ότι δεν υπάρχει είτε να το εξοντώσουμε. Αλλά κάθε φορά που βλέπουμε στον άλλον σε τι διαφέρει από εμάς θα ήταν καλό να ρίξουμε άλλη μια ματιά σε όλα αυτά που μας ενώνουν. Δες τα μάτια του την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, την αγωνία του να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για αυτόν και για τα μέλη της οικογένειας του σήμερα και τον φόβο του για το χθες που άφησε πίσω του. Γιατί για εμάς μπορεί να είναι η χώρα μας το σπίτι μας και να θέλουμε να μην ταράξουμε την καθημερινότητα μας αλλά για αυτόν είναι ένα καταφύγιο, μια σανίδα σωτηρία για μια ζωή που απειλείται. Γιατί μερικές φορές στην τόση μας προσπάθεια να προστατέψουμε τα κεκτημένα μας, ξεχάσαμε να είμαστε άνθρωποι.
