Μερικές φορές οι ισορροπίες ανάμεσα στα όνειρα και στους εφιάλτες είναι τόσο δυσδιάκριτα που εύκολα μπορείς να περάσεις από το όνειρο στον εφιάλτη και να μην καταλάβεις πως έγινε αυτό. Σκέψου κάποια φορά που είχες ένα μεγάλο όνειρο και ήθελες τόσο πολύ να γίνει πραγματικότητα που προσπαθούσες όλο και πιο πολύ μέχρι να το πετύχεις. Τόσο πολύ προσπαθούσες που το όνειρο σου έγινε αυτοσκοπός και το όνειρο έγινε εφιάλτης. Πλέον δεν αγωνιζόσουν για να γίνει το όνειρό σου πραγματικότητα αλλά για να πετύχεις το όνειρό σου χωρίς να μετράς της απώλειες της προσπάθεια σου. Και το όνειρο έγινε εμμονή και έχασε όλη την μαγεία του. Και μέσα σε όλη αυτή την προσπάθεια να το πετύχεις πέρα από όλα τα άλλα που έχασες κατάφερες να χάσεις και τον εαυτό σου. Για αυτό δεν πρέπει να παρασυρόμαστε στην δύνη των ονείρων μας γιατί τότε πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να μετατραπούν στο πιο τρομαχτικό μας εφιάλτη.
