Απωθημένο, μια λέξη με πολλά νοήματα, πολλά συναισθήματα, πολλά «γιατί» και πάνω από όλα πολλά «αν». Ένα ερωτικό απωθημένο ορίζεται ως η καταπιεσμένη ανεκπλήρωτη επιθυμία που έχει μετατοπιστεί στο υποσυνείδητο και εξακολουθεί να μας επηρεάζει, χωρίς να έχουμε την πλήρη συναίσθηση της. Ως αυτό που θέλεις και δεν μπορείς να έχεις, το ανολοκλήρωτο, σαν μια ταινία που ήθελες να δεις και έμεινε στη μέση. Σαν ένα όνειρο που σε μάγεψε, κάτι σε ξύπνησε και δεν πρόλαβες να δεις το τέλος.
Ίσως να μην υπάρχει άνθρωπος σε τούτο τον πλανήτη που να μην έχει βιώσει αυτόν ακριβώς τον απωθημένο, τον ανεκπλήρωτο έρωτα. Όταν τον βιώνουμε, μας κυριαρχεί ένα βαθύ και αξεπέραστο αίσθημα απώλειας για τον άνθρωπο που δεν μπορούμε να έχουμε, ο οποίος παράλληλα όμως συνεχίζει να υπάρχει μέσα μας, μέσα στο μυαλό μας και κυρίως μέσα στη ψυχή μας. Πολλές πράξεις μας κατευθύνονται απο την «μυστήρια» επιρροή που ασκεί ο άνθρωπος αυτός σε όλο μας το «εγώ», σε όλο μας το «είναι».
Αυτή ακριβώς η μυστήρια επιρροή μας οδηγεί σε ένα ατέλειωτο ταξίδι φαντασίας που λαμβάνει χώρα σε ένα κόσμο ονειρεμένο, μαγικό, στον δικό μας επίγειο παράδεισο. Και κάπως έτσι, συνεπαρμένοι από αυτή την τρέλα επιλέγουμε να ξέπεράσουμε τα όρια μας για να φτάσουμε στη δική μας Ιθάκη.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που φοβούνται ή κάποιοι που ειναι φυλακισμένοι μέσα στον εγωισμό τους. Εκείνοι περνούν όλοι τους τη ζωή σκεπτόμενοι «τι θα γινόταν αν…». Τα μεγάλα αυτά «αν» είναι θαμμένα στα υπόγεια του μυαλού τους και με την πρώτη ευκαιρία ξεπηδούν στην επιφάνεια και λειτουργούν ως βασανιστές της σκέψης, της συμπεριφοράς, ακόμα και της ίδιας τους της ύπαρξης. Γι΄αυτό, μη φόβασαι να ζήσεις αυτό το οποίο ονειρεύεσαι. Πάλεψε και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα θα είσαι νικητής του εαυτού σου!
Όσοι επιλέγουν αυτόν τον τελευταίο δρόμο, να κάνουν ό,τι μπορούν για να δουν το όνειρο να βγαίνει αληθινό, μπαίνουν σε ένα λαβύρινθο που μπορεί να είναι επίπονος, αλλά έχει μίαν άλλη ομορφιά, μίαν άλλη τελειότητα. Τότε, κατανοούν πως το ερωτικό απωθημένο… φυγείν αδύνατον.
Ό,τι και να ζήσεις, όσος καιρός και να περάσει, το απωθημένο πάντα θα είναι απωθημένο. Ένα βλέμμα, μία μυρωδιά, ένας στίχος και όλα όσα ένιωσες, ό,τι έζησες ξαναπαίρνουν, έτσι απλά σάρκα και οστά μπροστά σου. Και αυτό γιατί τα απωθημένα, λέγονται απωθημένα γιατί δεν είναι για να τα ζήσεις, αλλά για να θυμάσαι ότι δεν τα έζησες.
Κατ΄αυτόν τον περίεργο τρόπο, στη ζωή τελικά τα απωθημένα δεν έχουν μία Ιθάκη, αλλά πολλές, καθώς είναι ένας κύκλος που δεν κλείνει ποτέ. Ζήσε, λοιπόν, αυτό που σου συμβαίνει, γιατί μόνο έτσι σπας τα δεσμά του εγκλωβισμού σου και τελικά πετυχαίνεις το ύψιστο, τη ψυχική λύτρωση.
Γράφει η Εύα Σμαραγδάκη
