Είναι περασμένες 6 και τρέχω να προλάβω το τρένο για Λονδίνο. Τσάντες, χαρτιά, σκουφιά, γάντια, ένας πανικός. Καταφέρνω να φτάσω στην αποβάθρα...
Ήθελα να μπορώ να μην φοβάμαι τίποτα και κανέναν. Σκεφτόμουν ένα κόσμο γεμάτο χρώματα, όπου θα έκλεινα όλο τον κόσμο που αγαπούσα...
Οι άνθρωποι που αγαπώ είναι ο κόσμος μου. Είναι αυτοί που με κάνουν να προσπαθώ να γίνω καλύτερη, γιατί απλά μου δίνουν...
Το πρωί καθώς πήγαινα στην σχολή, είδα ένα μικρό παιδί που πωλούσε χαρτομάντιλα δίπλα από την στάση. Δεν μιλούσε, μόνο σε πλησίαζε...
Φοβάμαι κάθε φορά που πέφτω. Φοβάμαι αυτή την αίσθηση που ανοίγει η γη και σε καταπίνει, ενώ μάταια προσπαθείς να κρατηθείς όρθια....
Όταν φτάνεις σε αυτό το σημείο που διαπιστώνεις πόσο έξω έχεις πέσει. Πόσο έχεις αδικήσει κάποιον, επειδή έπεσες τόσο έξω στις αρχικές...
Συγγνώμη που σε ενοχλώ, δεν θέλω να σε πειράξω, ούτε να σε φοβίσω. Για την ακρίβεια είναι το μόνο που δεν θέλω,...
Ένα παιχνίδι που ξέρεις από μικρός και παρουσιάζει την αλήθεια με το θάρρος σαν δύο αντίθετες έννοιες. Είναι όμως όντως τόσο διαφορετικές...
Θυμώνω. Θυμώνω πολύ, εύκολα, γρήγορα και με συνοπτικές διαδικασίες. Θυμώνω μάλιστα τόσο πολύ, που θυμώνω με το γεγονός ότι θυμώνω. Το 50%...
Το πρωινό ξυπνητήρι κανείς ουδέποτε αγάπησε ή έστω συμπάθησε. Aπό τα μαθητικά χρόνια, ήταν αυτό που προμήνυε την αρχή μιας δύσκολης ακόμα...