Έχω ήδη φτάσει σε μία ηλικία όπου δεν μπορώ να απορώ ή να προσπαθώ να καταλάβω τα λεγόμενα σου, τις κινήσεις σου , τα υπονοούμενα σου. Στην ηλικία αυτή επιθυμώ ανθρώπους ξεκάθαρους και αληθινούς. Ανθρώπους που μοιράζονται τα θέλω τους, τις φοβίες τους που ξεκάθαρα σε αγαπάνε, στο λένε και το πράττουν. Δεν έχω σήμερα την ανάγκη να είμαι με κάποιον, αλλά έχω την ανάγκη να με ζήσω, να με μάθω και να με κακομάθω.
Έμαθα να περνάω τις ώρες μου χωρίς να κάνω τίποτα και να είμαι εντάξει με μένα. Να διαβάζω ένα βιβλίο και να χάνομαι στις γραμμές του, να μου μαγειρεύω και να στρώνω το καλό σερβίτσιο με ένα και μόνο κολωνάτο ποτήρι κόκκινο κρασί. Μετά από δύσβατες διαδρομές και τοξικές σχέσεις με ανθρώπους κατάλαβα ότι ο χρόνος μου είναι αρκετά περιορισμένος στο να τον δίνω απλόχερα, απλώς και μόνο για να τους αντιληφθώ.
Όχι, ο χρόνος μου είναι μαγικός, είναι το τώρα που μου ολοκληρώνει το αύριο. Δεν θα τον διαθέσω σε κανέναν όταν εγώ νιώσω επαρκής με την εσωτερική μου απόφαση ότι «δεν μου κάνεις». Βρέθηκα σε παρέες, σε «φίλους» που το μόνο που έκαναν είναι να σου μεταφέρουν την κακή τους ενέργεια για άτομα τα οποία εμπλεκόμουν και γνώριζα. Με την ίδια λογική το ίδιο θα έκαναν και σε μένα.
Αυτό που εμπιστεύομαι μόνο είναι η διαίσθηση μου και το βλέμμα, αυτό είναι το καθοριστικό. Από΄κει και πέρα όλα τα άλλα είναι ουτοπικά, χωρίς ουσία και χάσιμο πολύτιμου χρόνου. Δεν θέλω να συμβιβάζομαι με κανένα κανόνα του εξωτερικού πλανήτη, βάζω τα όρια μου αναλόγως του μπορετού μου. Αποστρέφομαι το άδικο, το κακόβουλο και το μη ευγενές, γυρίζω το κεφάλι και τινάζω «την σκόνη» από τα παπούτσια μου. Δεν μου αρμόζει κανένας κακοήθης άνθρωπος που μου ρουφάει την καλή μου ενέργεια, που θεωρεί ότι με εμπαίζει. Δεν δίνω δεύτερη ευκαιρία σε κανένα παράσιτο.
Θεέ μου, πόσο ανακουφισμένη αισθάνομαι, πόσο ανάλαφρη. Οι ανάσες μου γίνονται όλο και βαθύτερες, γεμάτες ζωή και φως. Δεν χαραμίζω την ζωή μου σε ανθρώπους χωρίς πνευματική αναζήτηση, με ψεύτικα χαμόγελα και δήθεν κομπλιμέντα. Αφορίζω το «δεν πειράζει», «μην δίνεις σημασία», «θα αλλάξω». Μακριά όλα αυτά, γιατί αυτά με βαραίνουν και με αλλάζουν ως άνθρωπο, με μετατοπίζουν από τον «σκοπό της ζωής μου».
Ήρθα για να πάρω και να δώσω αγάπη, σε όλους όσους το αξίζουν, σε όλους όσους μου το ζητήσουν απλόχερα. Έτσι έχω μάθει να αγαπώ και να το λέω, όχι σε αγνώμονες αλλά σε ανθρώπους με ενσυναίσθηση. Αγαπώ τα αμοιβαία κι ας είναι δύσκολα, υπερασπίζομαι το δικαίωμα μου να αγαπώ και να με αγαπούν. Δεν ψάχνω για το άλλο μου μισό, όπως μας έχουν μπολιάσει τα media και η κοινωνία. Ψάχνω για το δικό μου ολόκληρο, αυτό που θα με ανυψώσει και θα με ολοκληρώσει ως οντότητα.
Όλα αυτά είμαι εγώ. Ελπίζω και εσύ. Σήμερα συνειδητοποιώ πόσους λάθος ανθρώπους αγάπησα, πολέμησα, το έδειξα και στο τέλος έχασα. Όμως το μάθημα μου είναι τεράστιο, ανεξίτηλο και σημαντικό για την πορεία μου από σήμερα και δώθε. Σήμερα αλλάζω την πλώρη μου, με οδηγό εμένα. Σήμερα κοιτάω μπροστά, συγχωρώ όλους εκείνους που με σημάδευσαν και προχωράω με μεγάλα βήματα.
Σήμερα είμαι 41 και είμαι ελεύθερη!
