Το ανθρώπινο σώμα είναι ύλη και πνεύμα. Η ύλη διατηρείται με την κάλυψη των βασικών αναγκών όπως αυτή της τροφής, για να διατηρηθεί όμως το πνεύμα απαιτείται η καταβολή περισσότερης προσπάθειας. Το πνεύμα αποτελείται από εμάς τους ίδιους, από τις σκέψεις μας, τα συναισθήματα μας, τη συνείδηση, την ηθική, τις ελπίδες που μας περιβάλλουν. Η ικανοποίηση, λοιπόν, όλων αυτών είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, γιατί ορισμένες φορές δεν έχουμε τον πλήρη έλεγχο ως προς την πραγματοποίηση μιας ανάγκης ή μιας επιθυμίας.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, κάποια πράγματα εξαρτιούνται από τις συγκυρίες, βρίσκονται στα χέρια άλλων. Αυτό όμως δεν πρέπει να περιορίζει την δική μας προσπάθεια. Προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες μας πρέπει να τις ανακοινώνουμε, να εκφράζουμε όλα αυτά που μας ανησυχούν, μας προβληματίζουν, αυτά που τριβελίζουν το μυαλό μας, όλα αυτά που αισθανόμαστε, είτε πρόκειται για θετικά, είτε για αρνητικά συναισθήματα. Μόνο τότε ο άλλος θα ξέρει πώς να μας αντιμετωπίσει.
Οι λέξεις υπάρχουν για να απελευθερώνουν τις σκέψεις. Μην τις κρατάς αιχμάλωτες στο μυαλό σου, γιατί κάποια στιγμή θα κουραστείς να τις κουβαλάς μαζί σου, θα αρχίσουν να σε βαραίνουν, να σε πνίγουν. Δώσε τους φτερά, γιατί οι σκέψεις σου, είναι εσύ ο ίδιος. Δώσε σε εσένα ελευθερία. Αέρα να αναπνεύσεις, χώρο για τη δημιουργία νέων, όχι τη συσσώρευση παλιών.
Αυτά που είχες νιώσει, αυτά που είχες ξεστομίσει είναι όλα όσα επιθυμούσες τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, έστω και αν στη πορεία άλλαξαν. Εκείνη τη στιγμή τα ένιωθες στο έπακρο, αισθανόσουν μίσος, αγάπη, χαρά ή λύπη. Τι καλύτερο από να εκφράζεις αυτά τα συναισθήματα, προκειμένου να ηρεμήσεις την ψυχή σου; Από πότε θεωρείται κακό το να εκφράζεσαι; Ούτε πρέπει να μετανιώνεις για το ότι τα ένιωσες, ούτε για το ότι τα εξέφρασες.
Για αισθήματα που δεν εξέφρασες πρέπει να μετανιώνεις, γιατί δεν τους έδωσες την ευκαιρία να ευδοκιμήσουν, να βρουν ανταπόκριση, κατανόηση, μεταμέλεια ή και τίποτα από αυτά. Στα ανθρώπινα συναισθήματα δεν αρμόζει η φυλακή. Στη ζωή πρέπει να εκτίθεσαι ολόκληρος, με συνοδοιπόρο όσα νιώθεις και πιστεύεις. Γιατί να μετανιώσεις για κάτι που κάποτε αποτελούσε κομμάτι σου; Νιώσε καλύτερα περήφανος για αυτό, αποδέξου το και συνέχισε να προχωράς με βήμα ταχύ, γιατί κάτι που έχει πλέον πραχθεί, δεν μπορεί να αλλάξει.
