«1 share=1 pray», «1 like=1 euro» κι άλλες τέτοιες μπούρδες κατακλύζουν το διαδίκτυο σε καθημερινή βάση. Όλες ακολουθούν το ίδιο μοτίβο: μικρά παιδιά, είτε υποσιτισμένα, είτε αντιμέτωπα με κάποια σοβαρή έως ανίατη ασθένεια. Ναι, υπερήρωα του καναπέ, το λάικ σου περιμένουν αυτοί οι άνθρωποι για να δουν μια άσπρη μέρα. Τέλος πάντων, το χειρότερο δεν είναι το να υποκρίνεσαι στον εαυτό σου ότι νοιάζεσαι – τουλάχιστον όχι πάνω από 5 δευτερόλεπτα, γιατί δεν είναι δικό σου πρόβλημα αυτό -, αλλά το να προσποιείσαι σε άλλους ότι νοιάζεσαι.
Πριν ένα δίμηνο, στην πλατεία Συντάγματος, έγινε μια αρκετά, θα έλεγα, οργανωμένη συγκέντρωση εφοδίων για τους Σύριους πρόσφυγες. Από βρεφικά ρούχα και πάνες, μέχρι τρόφιμα και είδη υγιεινής. Ο αριθμός των αγαθών που μαζεύτηκαν ήταν πέραν των προσδοκιών κι αυτό είναι κάτι που συγκινεί εύκολα τον καθένα, καθώς σε περίοδο κρίσης είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως υπάρχουν κι άλλοι, πολύ πιο κοντά μας απ΄όσο νομίζουμε, που χρειάζονται εξίσου ή – στην προκειμένη περίπτωση- πολύ περισσότερο τα ίδια με εμάς. Όποιος ήταν παρών σε εκείνη τη συγκέντρωση δε μπορεί να μην πρόσεξε το γεγονός ότι οι εθελοντές δεν ήταν ούτε επώνυμοι, ούτε διάσημοι. Ήταν άνθρωποι απ΄όλες τις ηλικίες, πολλοί φορούσαν ρούχα σε κατάσταση χειρότερη απ΄αυτά που βρίσκονταν μέσα στις σακούλες που είχαν μαζευτεί και πολλοί επίσης ίσα που μιλούσαν τη γλώσσα.
Η εικόνα αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με εκείνη που άφησαν οι επώνυμοι και οι «σταρ» της τηλεόρασης, που παρευρέθηκαν μόνο για να δημοσιεύσουν φωτογραφίες και βίντεο στο ίνσταγκραμ και να μιλήσουν στις κάμερες των δημοσιογράφων για το δήθεν έργο τους. Στιγμές κοινωνικής αλληλεγγύης σαν κι αυτή είναι οι αγαπημένες πολλών για να προβάλουν την εικόνα του φιλεύσπλαχνου ανθρώπου που θέλουν να νομίζουν οι άλλοι ότι είναι. Και οκ, καλό είναι προφανώς να πηγαίνουν όλοι. Όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο. Δεν είδα ποτέ όμως καμία κάμερα να προβάλλει το έργο των απλών, καθημερινών ανθρώπων που δρουν με περίσσεια αγαθότητα. Και δεν το είδα, γιατί δεν ήθελαν οι ίδιοι να το δείξουν. Εκείνος που θέλει να κάνει το καλό γιατί πιστεύει σε έναν καλύτερο κόσμο δεν ενδιαφέρεται για την προβολή. Φτάνει που το γνωρίζει ο ίδιος.
