Όλα το δείχνουν! Όλα οδηγούν εκεί! Τόσο καιρό ο σοφός ελληνικός λαός έλεγε πως «το παλιό είναι αλλιώς, αλλά το νέο είναι ωραίο». Τα δεδομένα όμως αλλάζουν και αυτή η φράση φαίνεται να μην έχει πλέον κανένα αντίκτυπο στις σημερινές τάσεις. Το παλιό, πλεόν είναι και αλλιώς και ωραίο.
Το γεγονός, όμως ότι έχουμε την τάση να αγαπάμε οτιδήποτε παλιό, αποδεικνύεται περίτρανα μέσα από τα στοιχεία πωλήσεων δίσκων που έβγαλε στη δημοσιότητα η Nielsen. Όλα τα blogs το έγραψαν και μέσα, όπως ραδιόφωνο και τηλεόραση το διατυμπάνισαν: Η παλιά μουσική ξεπέρασε σε πωλήσεις την καινούρια.
Η λατρεία των παλιών τάσεων, όμως δεν φαίνεται μόνο στις πωλήσεις. Μπορείς να την παρατηρήσεις στην ξαφνική αγάπη που δείχνουμε στους μέχρι πρότινως σκονισμένους δίσκους βινυλίου των γονιών μας. Μπορείς να την δεις στο κούρεμα, με διάφορες παραλλαγές, αλά Travolta την εποχή του Grease, που κοσμεί των κεφάλι όλων των ανδρών που ανήκουν στα νεανικά κοινά, όπως θα έλεγαν και στην τηλεόραση. Μπορείς να την δείς στα ψηλόμεσα φανταχτερά κολάν γυμναστικής, που θα έκαναν τη Μαρίνα Κουντουράτου των «Δύο ξένων» περήφανη, τα οποία κοσμούν όλο και περισσότερα γυναικεία νεανικά πόδια τα τελευταία χρόνια.
Από που προέρχεται όμως αυτή η τάση των ημερών μας; Τι μας έκανε, ενώ είμαστε στη δευτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, να αναμασάμε μόδες παλαιότερων δεκαετιών και να φτύνουμε ένα μείγμα αυτών; Τι φταίει που αδυνατούμε να βρούμε κάτι αυθεντικά χαρακτηριστικό της δεκαετίας που περπατάμε;
Μπορεί να «φταίει» και το internet για αυτό. Το έχεις σκεφτεί; Αν πληκτρολογήσεις «50΄s» ή όποια άλλη δεκαετία θες, σε κάποια μηχανή αναζήτησης, τα πιο δημοφιλή αποτελέσματα θα είναι χαρούμενες κοπέλες και άντρες που γλύφουν ξέγνοιαστα το παγωτό τους μέσα σε ένα κάμπριο κοιτώντας το ηλιοβασίλεμα. Δεν θα βρεις τα προβλήματα της μεσαίας τάξης και τις αντίξοες συνθήκες που υπήρχαν τότε, αλλά θα δεις το αμερικάνικο όνειρο σε μια εικόνα με το οποίο και θα επιιλέξεις να ταυτιστείς. Θα ταυτιστείς, γιατί πρώτον ίσως να ζηλεύεις αυτή την ξεγνοιασιά και επειδή δεν θα έχεις δημιουργήσει το δικό σου όνειρο του 2016. Δεν θα έχεις θέσει τους δικούς σου μοναδικούς στόχους.
Άρα, μήπως λείπει και η ουσιαστική μοναδικότητα; Μήπως στις παλιές δεκαετίες ήταν πιο δύσκολο να ξεχωρίσει μια ιδέα, λόγω της δυσκολίας διακίνησης ιδεών, αλλά όταν πραγματικά το κατάφερνε το αντίκτυπό της ήταν τέτοιο, ώστε ο απόηχός της να φτάνει ως σήμερα; Άραγε ίσως το μαγικό συστατικό που έχουμε σε πληθώρα, στις μέρες μας, είναι η ανάδειξη τόσων ιδεών που έχουν ως αποτέλεσμα να πνίγουν τις πραγματικά καλές και αξιοσημείωτες; Οι σημαντικές φωνές όμως δεν φθίνουν λόγω των υπολοίπων φωνών, κατά κύριο λόγο, αλλά λόγω της δικιάς μας αδυναμίας να κρίνουμε ότι πραγματικά αξίζει να τις ακούσουμε. Επομένως, ίσως να ακούγαμε πιο προσεκτικά;
ΥΓ.: Το κείμενο αυτό γράφτηκε όσο άκουγα Elvis και έψαχνα να δω πως θα συνδυάσω τα ρούχα μου, ώστε να δίνω μια vintage αίσθηση για τον απογευματινό μου καφέ.
