Η ζωή του καθενός μας είναι σαν ένα βιβλίο. Είμαστε οι ήρωες του δικού μας παραμυθιού, του δικού μας μυθιστορήματος. Κάθε ήρωας είναι περήφανος για τα καλά που έχει κάνει και ντροπιασμένος για τα άσχημα. Ακόμα και ο ρεαλισμός εμφανίζεται σε φαντασιακές ιστορίες.
Είναι φυσιολογικό να ξεφεύγουμε σε καταστάσεις, να υπερβαίνουμε τα όριά που έχουμε θέση στον εαυτό μας. Σε κάθε κεφάλαιο στην ζωή μας έχουμε δίπλα μας τις φιγούρες που μας προκαλούν εντάσεις και που μας ηρεμούν. Οι κακές στιγμές βρίσκονται στο πρόγραμμα. Δεν μπορούμε να έχουμε τάσεις φυγής από συνεχή προβλήματα που μας δημιουργούν τοξικοί άνθρωποι. Πολλές φορές δικαιολογούμε ακραίες συμπεριφορές, γνωρίζοντας την ποιότητα κάποιων ανθρώπων. Απορούμε για εκείνο τον εαυτό που αναδύεται σε μία κατάσταση που φλογίζει. Στεκόμαστε έκπληκτοι, έχοντας αντικρίσει ένα ξένο πρόσωπο σε ένα γνώριμο σώμα. Δεν μπορούμε να καταδικάζουμε τους εαυτούς μας και άλλους για ένα κακό επεισόδιο.
Μέσα από τα άσχημα κεφάλαια, κερδίζει ο ήρωας. Σίγουρα όχι την αναγνώριση που έρχεται με τα καλά, αλλά εμπειρίες. Οι εμπειρίες ως μαθήματα ζωής καθιστούν γόνιμο το έδαφος για αλλαγές. Μία υποχώρηση, ένας συμβιβασμός είναι η αρχή. Είναι ασφάλεια να αντικρίζει κάνεις έναν άνθρωπο σε κάθε πλευρά της ζωής του. Άλλοι σοκάρονται, δεν αντέχουν και απομακρύνονται χωρίς δεύτερη σκέψη. Άλλοι συμβιβάζονται και συντελούν στην αλλαγή του ήρωα. Τον βοηθούν να δει την όμορφη πλευρά του, την προτιμητέα. Τον βοηθούν να δει ποια πλευρά τον κάνει να νιώθει πιο οικεία, πιο όμορφα με τον εαυτό του. Δεν έχουμε πλήρη αυτοέλεγχο, αλλά αυτό δε θα πει ότι καθησυχαζόμαστε, χωρίς να δουλεύουμε στο να εξελιχθούμε σαν άτομα. Κάθε εμπειρία και ένα μάθημα.
Όλοι περνάμε από τέτοιες καταστάσεις. Κανείς δεν αποτελεί εξαίρεση. Όλοι έχουμε εκείνον τον εαυτό που αργά ή γρήγορα θα γνωρίσουμε, θα αγαπήσουμε ή θα μισήσουμε.
