Είμαστε διαφορετικοί. Το ξέρουμε, το γνωρίζουμε. Τα οποία κοινά μπορούν να γίνουν συνδετικοί κρίκοι για να συνυπάρξουμε με άλλους. Δεν ταιριάζουμε πάντα με φίλους. Άλλοι είμαστε μπασκετικοί, άλλοι ποδοσφαιρόφιλοι, όσον αφορά το «δυνατό» φύλο. Τα αθλητικά όμως σαν θεματολογία και ενασχόληση είναι κάτι κλασικό. Κάτι που παίζει συνεχώς σε συζητήσεις μεταξύ ανδρών, εφόσον ο αθλητισμός συνδέεται με τους άνδρες κατά βάση.
Κάνουμε παρέα, γιατί έχουμε κάτι να πούμε. Γιατί μπορούμε να περάσουμε το χρόνο μας όμορφα, πειράζοντας και βρίζοντας. Ειδικότερα, οι διαφωνίες σε τέτοια θέματα ανεβάζουν την αδρεναλίνη. Δημιουργούν εκείνες τις παρεξηγήσεις με σύντομη ημερομηνία λήξης. Οι ανίδεοι μπορούν να παραμείνουν εκτός από συζητήσεις, γιατί δεν ξέρουν να κρίνουν. Δεν μετριούνται εκείνοι οι φαν που τείνουν σε κάτι λιγότερο υποκειμενικό, γιατί δεν υποστηρίζουν όλοι εκείνα τα βήματα ή εκείνο τα πέναλτι που δεν δόθηκε.
Το κομμάτι, στο οποίο συναντάμε δυσκολίες, είναι αυτό της πολυχρωμίας των χαρακτήρων. Μυγιάγγιχτοι, χαλαροί, ευέξαπτοι, οξύθυμοι, ευαίσθητοι και αναίσθητοι: είναι μερικά στοιχεία χαρακτήρων που συγκρούονται στις παρεΐστικες κλίκες. Οι εντάσεις δεν λείπουν, καθώς και οι χαρακτήρες-χαμαιλέοντες είναι οι κλασικοί «ουδέτεροι». Υπάρχουν αυτοί που ψηφίζουν «λευκό» σε αψιμαχίες, νομίζοντας ότι γλιτώνουν λογομαχίες.
Δεν ταιριάζουμε όλοι σε όλα. Επειδή κάνεις παρέα μαζί τους, δεν σημαίνει ότι ταιριάζεις με τους φίλους σου. Πολλές φιλίες δεν διαρκούν λόγω αδιαφορίας. Αδιαφορία για να γίνουν εκείνοι οι συμβιβασμοί που προβλέπονται για κάθε είδους σχέση. Συμβιβασμοί που επιβεβαιώνουν ότι κανένας δεν είναι δεδομένος στην παρέα και ότι υπάρχει προθυμία για να βρεθείτε. Αυτοί οι άγραφοι νόμοι διατηρούν τις σχέσεις. Οι φίλοι μένουν όταν ζείτε μαζί τα απλά και καθημερινά πράγματα.
