Ανοίγεις το Facebook και σε πιάνει μια αμφίθυμη διάθεσh. Aπό τη μια χαίρεσαι που όλοι ανεβάζουν posts περί εξεταστικής (ξεφυσάς και κολλάς ανακουφισμένος στην πλάτη της στριφογυριστής καρέκλας, γιατί δεν είσαι ο μόνος που θα χρωστάς το Σεπτέμβρη) και από την άλλη ανασηκώνεις τα φρύδια προς ένδειξη διαμαρτυρίας για τα πολλαπλά check-in στις παραλίες με τα έξυπνα (not) captions «Λιώνει το κορμί, το διάβασμα δε βγαίνει, πάμε για Σεπτέμβρη».
Τόσο παρωχημένο έχει καταντήσει πια, που ακόμα και η μεγάλη αοιδός Φουρέιρα θα αντιδρούσε. Επίσης όπως λέει και η φίλη μου η Νίκη, τι ακριβώς θα αλλάξει εάν «κοινοποιήσεις την παρουσία σου» σε ένα μέρος; Α, ξέρω. Αντί να κοιτάς τον ήλιο κόντρα που σου καίει το εκνευριστικά λευκό, μεσογειακό σου δέρμα θα βουτήξεις στην οθόνη, γιατί τι άλλο να κάνεις, βρε αδερφέ, στην παραλία; Φυσικά και δε θα διαβάσεις κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο. Γιατί συγγνώμη, όλη τη χρονιά νιώθεις τόσο καταπιεσμένος από την ύλη που (ΔΕΝ) διαβάζεις για το πανεπιστήμιο, που τώρα θα σε πιάσει πονοκέφαλος αν ανοίξεις πέντε σελίδες.
Καλά, δε σου είπα να κουβαλήσεις «Τα Άπαντα του Παπαδιαμάντη» στη τσάντα με τα θαλασσινά, αλλά και εσύ μη μου φέρεις τη φυλλάδα με τις νέες πλαστικές της Καινούργιου. Βέβαια, βλέπω τον παρατηρείς τον τύπο που καπνίζει και διαβάζει Καρυωτάκη καταμεσής της αμμουδιάς. Κοπελιά, για να ξέρεις, πριν αρχίσεις τα θανατηφόρα βλέμματα ενώ δαγκώνεις το μαύρο καλαμάκι του φραπέ σου, ο Καρυωτάκης δεν είναι ο ήρωας του βιβλίου, αλλά ποιητής. Το λέω για να αποφύγεις τα άβολα χαμόγελα του μποέμ νεαρού, όχι τίποτα άλλο.
Επίσης κάτι άλλο, ρε κορίτσια: Δε ξέρω πώς τα καταφέρνετε (αλήθεια σας θαυμάζω) και πηγαίνετε βαμμένες στη θάλασσα. Εγώ προσωπικά νιώθω ότι όταν κάνω ηλιοθεραπεία θα μου πέσει το δέρμα που με γέννησε η μάνα μου, όχι να φοράω και το σοβά από πάνω. Ή ας πούμε όταν φοράτε το μολύβι χειλιών. Συγχωρείστε με, αλλά φοβάστε ότι αν δε φορέσετε κάτι στο στόμα θα φανεί ότι έχετε φυσιολογικά χείλη και όχι αυτά τα ηδυπαθή κατασκευάσματα που θα ζήλευε και η Μέγκαν Φοξ; Για να μη μιλήσω για τις selfie με background πορτοκαλί ομπρέλα και close up στο στέρνο με το καινούργιο μαγιό. Αυτό το ξέρω και εγώ. Οι φωτογραφίες με μαγιό ρε παιδί μου, είναι εγγύηση για περισσότερα likes. Άσχετα που στα σχόλια όλοι απαντάμε με ταπεινοφροσύνη και σεμνότητα που θα ταίριαζε σε θεοσεβούμενο άνθρωπο. Ενδόμυχα νιώθουμε την αυτοπεποίθηση να φουσκώνει και ότι εμείς βρισκόμαστε στην κορυφή του κόσμου. Ή ΚΑΙ ΟΧΙ, θα σου πω εγώ.
Αλλά εγώ σαν εναλλακτική που δε ζηλεύω καθόλου που αρχίσατε ήδη τα μακροβούτια και την έκθεση στον ήλιο, ενώ αναζητώ μάταια την έμπνευση να ανοίξω τα βιβλία, θα σου πω ότι η μαγεία του καλοκαιριού βρίσκεται και στις συναυλίες. Είτε είσαι σκυλάς και θέλεις να χαρείς με το «Gucci φόρεμα» κάτω από την παγωμένη σελήνη, είτε αριστερός που ναι μεν πας στη συναυλία για τα τραγούδια, αλλά διασκεδάζεις και με το πολιτικό προοίμιο περί εξόρυξης χρυσού με τα μαύρα πανό, το ίδιο θαλασσινό αεράκι θα σε χαϊδέψει το βράδυ κάτω από τα λαμπερά αστέρια. Και οι παγωμένες μπύρες φίλε, με συντροφιά τον μπλε ουρανό που διαδέχεται το σκοτάδι, είναι το κάτι άλλο.
Και εν πάση περιπτώσει, η εξεταστική κάποια στιγμή θα τελειώσει. Οπότε φρόντισε να αρπάξεις ένα μαγιό, πολύ αντηλιακό, μια χούφτα εισιτήρια και όρμα με τον άνθρωπο σου ή την παρέα σου στην πιο όμορφη εποχή του χρόνου. Άντε, τι περιμένεις;
