Όσο ήμασταν μικροί τόσο το Πάσχα όσο και γενικότερα γιορτές ήταν πολύ διαφορετικές. Τι εννοώ; Εννοώ πως όταν είσαι παιδί το Πάσχα σημαίνει διακοπές από το σχολείο, σημαίνει εκδρομές και επισκέψεις στα αγαπημένα σου ξαδέρφια που με τη σειρά του σημαίνει παιχνίδι και πάλι παιχνίδι. Ακόμα και η νηστεία που σε ανάγκαζε η μαμά σου να κάνεις είχε τη χάρη της. Περίμενες πώς και πώς την Κυριακή του Πάσχα για να καταβροχθίσεις όλο το αρνί και να φας τα σοκολατένια αυγά.
Αυτό που έχω παρατηρήσει ωστόσο, τα τελευταία χρόνια είναι πως όλο και περισσότεροι παραλείπουν τη νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας. Ίσως γινόταν αυτό και όταν ήμουν μικρή, αλλά τώρα το έχω καταλάβει, καθώς οι περισσότεροι γνωστοί και φίλοι μου δεν νηστεύουν.
Ο βασικός λόγος που γίνεται αυτό είναι ότι είναι ΠΑΡΑ πολύ δύσκολο να την τηρήσεις. Οι περισσότεροι από εμάς φτάνουμε μέχρι την Μ. Τετάρτη και δεν αντέχουμε άλλο. Απλώς δεν γίνεται, ειδικά αν μένεις μακριά από την οικογένειά σου. Τα πιο εύκολα και γρήγορα φαγητά είναι μη νηστίσιμα και όταν δεν το έχεις και πολύ με το μαγείρεμα, απλά ξεχνάς τη νηστεία. Έχω φτάσει σε σημείο να είναι Μ. Τρίτη και να έχω ξεχάσει ότι νηστεύω. Δεν με τιμά αυτό αλλά έχει γίνει!
Επίσης, όλα τα νηστήσιμα delivery είναι συνήθως πιο ακριβά από τα κανονικά, πράγμα που τα κάνει όχι και τόσο ελκυστικά. Ακομή και πιο φτηνά να είναι, δεν χορταίνεις εύκολα, οπότε πρέπει να φας μαγαλύτερες ποσότητες. Άρα πρέπει να δώσεις και πιο πολλά λεφτά. Είναι που είναι από μόνη της η νηστεία δύσκολη, μας δυσκολεύουν και άλλο τη ζωή.
Θα ήθελα να συγχαρώ όσους από εσάς διατηρείτε ακόμα τη νηστεία και γίνεστε παράδειγμα προς μίμιση για εμάς τα ευάλωτα μικρά παιδάκια που δεν έχουμε αυτοσυγκράτηση ούτε για μια εβδομάδα. Ντροπή μας και συγχαρητήρια σε εσάς!
