Μια μέρα, ενώ χάζευα βιντεάκια στο Youtube, έτυχε να πέσω σε ένα (δεν έχει σημασία ποιο), το οποίο ήταν γεμάτο αρνητικά σχόλια. Αν και είναι λογικό να μην υπάρχει μόνο θετική ανταπόκριση στη δουλειά κάποιου, τα σχόλια τα οποία αντίκρισα ήταν τραγικά. Οι χρήστες «εύχονταν» στον Youtuber θάνατο, ότι είναι προσβολή του ανθρώπινου είδους, έβριζαν την οικογένεια του και άλλα πολλά διαμάντια. Και όλο αυτό επειδή απλώς ήταν ο εαυτός του στην κάμερα και, ειλικρινά, δεν προσέβαλε κανέναν.
Το φαινόμενο αυτό, φυσικά, δεν εντοπίζεται μόνο στο χώρο του Youtube, αλλά και σε άλλα social media ή γενικότερα στον κόσμο του Διαδικτύου. Έχει μεγάλη σημασία να διαχωρίσουμε στο μυαλό μας τα αρνητικά σχόλια από τα γεμάτα, άνευ λόγου, μίσος σχόλια. Τις περισσότερες φορές τα αρνητικά σχόλια είναι καλύτερα από τα θετικά, γιατί βοηθούν τους ανθρώπους να γίνουν καλύτεροι. Το θέμα όμως είναι να διατυπώνονται με ευγενικό τρόπο και να μην προσβάλλουν το άτομο που τα δέχεται.
Τα σχόλια, όμως, που εκφράζουν μίσος και προσβολή έρχονται τελείως σε αντίθεση με τα παραπάνω. Δε βοηθούν κανέναν να γίνει καλύτερος, αλλά, ειδικά αν έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση, τον ωθούν στο να κλείνεται στον εαυτό του. Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις ατόμων οι οποίοι αδιαφορούν και προχωρούν παρακάτω, συνειδητοποιώντας ότι τέτοιοι «άνθρωποι» απλά υπάρχουν εκεί έξω και δε θα σταματήσουν να ασχολούνται σε μόνιμη βάση με τους άλλους. Η γνώμη μου; Έτσι θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται τέτοιου είδους σχόλια, γιατί αυτά τα άτομα δε θέλουν το καλό των γύρω τους. Η μόνη τους επιθυμία είναι να τους ρίξουν για να νιώσουν εκείνοι καλύτεροι. Και αν ασχοληθείς μαζί τους, το μόνο που καταφέρνεις είναι να νικήσουν.
Ένας ακόμη τρόπος να αντιμετωπίσεις τέτοιου είδους σχόλια, αν είσαι ένας από αυτούς που τα δέχονται, είναι να προσπαθήσεις να χτίσεις την αυτοπεποίθηση σου. Έτσι θα πάψεις να τους δίνεις σημασία πια. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και αυτό είναι που τον κάνει σημαντικό. Μην αφήνεις κανέναν να σε πείσει να μην είσαι ο εαυτός σου. Χωρίς την ελευθερία έκφρασης, στην πραγματικότητα είναι λες και δεν υπάρχουμε σε αυτόν τον κόσμο.
Αν έχεις ήδη επηρεαστεί από τέτοια σχόλια, θα σου πρότεινα να προσπαθήσεις να αποβάλλεις την αρνητική ενέργεια από μέσα σου. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί με γυμναστική-εκτόνωση, με το να ακούσεις και να χορέψεις το αγαπημένο σου είδος μουσικής, να κάνεις παρέα με αληθινά άτομα (για να έρθεις σε μεγαλύτερη επαφή με τον αληθινό, κι όχι τον διαδικτυακό, κόσμο) και, φυσικά, να μιλήσεις σε κάποιον για όλο αυτό. Το να ακούμε δυνατά τα προβλήματα μας από εμάς τους ίδιους βοηθάει στο να σκεφτούμε καλύτερα πώς να τα διαχειριστούμε.
Αν, πάλι, ανήκεις στα άτομα που εκμεταλλεύονται την ελευθερία που παρέχει το Διαδίκτυο και με κάθε ευκαιρία προσπαθείς να προσβάλλεις τους γύρω σου, ρίξε μια ματιά στα παρακάτω. Ελπίζω να σε οδηγήσουν στην αλλαγή αυτής της συμπεριφοράς.
Αρχικά, σκέψου τα εξής: Θα είχες την ίδια στάση απέναντι σε κάποιον που θα ήταν ακριβώς μπροστά σου, πρόσωπο με πρόσωπο; Αν κάποιος μιλούσε τόσο άσχημα σε ένα συγγενικό/κοντινό σου άνθρωπο θα ένιωθες μια χαρά; Αν η απάντηση σου ήταν όχι στις δύο αυτές ερωτήσεις, τότε μήπως θα έπρεπε να σταματήσεις να το κάνεις;
Είναι απαραίτητο να μάθουμε να αξιοποιούμε σωστά την αξία της δημοκρατίας. Το γεγονός ότι έχουμε ελευθερία έκφρασης δε μας δίνει το δικαίωμα να σχολιάζουμε κάποιον για την εμφάνιση/επιλογές/χαρακτήρα/οικογένεια του κ.λ.π. με το χειρότερο τρόπο. Ακόμη, την επόμενη φορά που θα θελήσεις να προσβάλλεις κάποιον, αναρωτήσου αν χρειάζεσαι κι εσύ βελτίωση σε κάτι. Μήπως να ασχοληθείς περισσότερο με το κομμάτι του εαυτού σου, κι όχι τόσο με αυτό των άλλων;
Ο διαδικτυακός κόσμος είναι σαφώς πιο απρόσωπος και δίνει τη δυνατότητα στα μέλη του να εκφράζονται ανώνυμα. Όμως, η ανωνυμία αυτή δε συνδέεται με κανένα δικαίωμα κακίας και προσβολής. Γενικά πάντα πίστευα στην καλοσύνη των ανθρώπων. Μακάρι να κερδίσω ξανά ολοκληρωτικά την πίστη μου σε αυτή, γιατί έχει αρχίσει να χάνεται με όσα βλέπω. Και αυτό είναι θλιβερό.
