Μου ζητήθηκε να γράψω ένα άρθρο από το αντρικό κοινό για τις γυναίκες που δεν ξέρουν τι θέλουν και έχουν αλλόκοτη συμπεριφορά.
Βγαίνει ο άντρας έξω με την παρέα του. Βλέπει μια γυναίκα που του αρέσει. Της χαμογελάει δείχνοντας το ενδιαφέρον του. Ανταποδίδει η κυρία. Φυσικό και επόμενο είναι, καθώς έχει πλέoν πάρει το πράσινο φως ο άντρας, είναι να πάει να της μιλήσει. Η γυναίκα συνεχίζει το παιχνίδι αυτό του φλερτ. Πίνουν 1-2 ποτά μαζί και στο τέλος ανταλλάσουν αριθμούς. Πολύ ωραία μέχρι εδώ.
Φεύγει ο άντρας ικανοποιημένος από τον ρόλο του κυνηγού. Την επόμενη μέρα, της τηλεφωνεί. Σιωπή από την άλλη άκρη της γραμμής. Σκέφτεται ότι κοιμάται, δουλεύει ή άλλες δικαιολογίες. Τηλεφωνεί μετά από κάποια ώρα ξανά. Ίδια ακριβώς απάντηση. Σιωπή. Όσες φορές και να τηλεφωνεί, η σιωπή δεν αποχωρεί. Τα ερωτήματα είναι γνωστά. Γιατί ανταπέδιδε στο φλερτ, γιατί κάθισε μαζί μου το μισό της βράδυ και γιατί μου έδωσε τον αριθμό της; Και μετά κλαίγονται οι γυναίκες ότι δεν υπάρχουν άντρες.
Προσωπικά πιστεύω ότι ό,τι είναι ένας άντρας είναι δημιουργία μιας γυναίκας. Όταν, λοιπόν, συμπεριφέρεσαι κατά αυτόν τον τρόπο, τι περιμένεις; Όσο και να αλλάξουν οι εποχές και οι γενιές, κατά βάθος ο άντρας παραμένει λίγο παραδοσιακός, πουριτανός και κυνηγός. Μην κοιτάτε που προσπαθεί να πάρει τον χώρο του στην αλλαγή της γυναίκας και να προσαρμοστεί σε αυτό. Του αρέσει η γυναίκα του να τον φροντίσει. Να είναι δυναμική, αλλά να μην έχει χάσει την αθωότητά της. Να είναι λίγο άγρια (για τους άλλους), άλλα και γλυκιά (για τον ίδιο). Να είναι ανεξάρτητη, άλλα να βασίζεται και πάνω του. Να είναι έξυπνη, δύσκολη αλλά και παιχνιδιάρα. Πάνω απ΄όλα όμως, να είναι η γυναίκα του. Πολύ απλά είναι τα πράγματα. Εμείς τα δυσκολεύουμε.
Ο καθένας από εμάς ξεχωριστά οφείλει να σέβεται τον συνάνθρωπό του, τα αισθήματά του και να μην δίνει ψεύτικες ελπίδες. Αν το κάναμε όλοι αυτό, ίσως τα πράγματα να κυλούσαν διαφορετικά. Ούτε το αντρικό φύλο θα κλαιγόταν, ούτε το γυναικείο. Δεν θα υπήρχε ο συμβιβασμός σε μέτριες σχέσεις με μονόπλευρο έρωτα. Ίσως υπήρχαν άνθρωποι ελεύθεροι και ερωτευμένοι.
Γιατί ποιος είναι αυτός που δεν θέλει να είναι ερωτευμένος, που δεν θέλει να κοιμάται και να ξυπνά με το γαργαλητό του έρωτα στο στομάχι του; Που δεν θέλει να χαμογελά στην σκέψη κάποιου άλλου ανθρώπου; Που να ζει στην ανυπομονησία να τελειώσει η μέρα του, για να δώσει ένα παθιασμένο φιλί και να γεμίσει η αγκαλιά του από τον άνθρωπό του; Να κοιμάται με το κεφάλι του στο στήθος του, ακούγοντας την ανάσα του και έχοντας την μυρωδιά του δίπλα του; Που να θέλει να μοιράζεται τις χαρές του και τις θλίψεις του. Άπλα, έναν δικό του άνθρωπο.
Γι΄αυτό, λοιπόν, μητέρες, προσπαθήστε να μεγαλώσετε σωστούς άντρες. Κορίτσια, προσπαθήστε να εκτιμήσετε αυτόν τον κόπο και αυτή την δουλειά. Και μην ξεχνάτε: η σχέση είναι σαν τον έρωτα. Όσο πιο πολύ ικανοποιείς τον άντρα, τόσο πιο πολύ ευχαριστιέσαι εσύ. Η μεγαλοψυχία του ανθρώπου φαίνεται όταν δίνει αγάπη. Και μην φοβάσαι, αν η επιλογή σου είναι λάθος, μπορείς να επιλέξεις ξανά και ξανά.
