Είμαι γυναίκα, άρα είμαι προϊόν. Στη σημερινή κοινωνία λειτουργώ σαν μια καλοκουρδισμένη κούκλα ή σαν μια συσκευασία για σαμπουάν μαλλιών. Το κεφάλι μου είναι σαν το καπάκι. Άχρηστο. Το ανοίγεις όποτε σου φαίνεται ότι έχει κάτι να σου προσφέρει, αλλά όταν αρχίσει η ακατάσχετη ομιλία μου, οι θεωρίες μου για αγάπη και συναισθήματα, του δίνεις μια και κλείνει. Είμαι γυναίκα, άρα δε χρειάζεται να μιλάω. Αν το επιχειρήσω και μάλιστα δείξω να έχω άποψη, τα υβρεολόγια θα πάνε και θα έλθουν και τότε θα ενοχληθείς και θα με απορρίψεις. Ξέρω είναι πιο βολικό να με κοιτάς σαν ένα ζευγάρι παπούτσια μέσα από βιτρίνα, παρά να σε προβληματίζω και να προσπαθώ να σε «ξεκλειδώσω». Οι υπηρεσίες μου περιορίζονται στο να ψήνω πίτες ή αχνιστά κέικ και να σφουγγαρίζω γιατί «αυτές δεν είναι δουλειές για έναν άντρα». Εγώ έχω μέση και πόδια που έχουν κατασκευαστεί για να προλαβαίνουν τα παιδιά από το σχολείο, τη σκόνη στην άκρη του παραθύρου και να πλένω πιάτα, ενώ τα δικά σου πόδια καλέ μου άντρα, είναι ιδανικά μόνο για να τα απλώνεις στην κεφαλή της καρέκλας.
Επίσης, λειτουργώ πολύ καλά σαν κούκλα. Στα clubs, φοράω μόνο τα απαραίτητα, αλείφομαι με λάδι και στέκομαι εκεί μόνο για σένα. Χορεύω σαν αυτά τα κουκλάκια που κουρδίζεις στη μπιζουτιέρα της κόρης σου, και όταν τελειώσει το θέαμα, είμαι μια «κοινή». Είμαι καλή μόνο για να με κοιτάς και να ικανοποιείς τη καλπάζουσα φαντασία σου. Δεν έχω ψυχή, ούτε προσωπικότητα. Είμαι ένα ανδρείκελο ανθρώπου με ξανθιά περούκα που πληρώνομαι για να βλέπεις το σώμα μου, γιατί ας μην ξεχνιόμαστε, και αυτό αναλώσιμο είδος είναι. Αυτό το επιδεικνύουν περίτρανα οι διαφημίσεις και η σημερινή showbiz: Πρέπει να δείξεις λίγο πόδι, λίγο μπούστο για να επιβιώσεις ή να σε θυμούνται. Πώς αλλιώς θα κάνει νούμερα το αφεντικό, αν εσύ η ίδια δε γίνεις νούμερο; Και χρησιμοποιείς τα προσόντα της μητέρας φύσης, ενώ νιώθεις μέσα σου την αξιοπρέπεια να σε εγκαταλείπει. Μέρα με τη μέρα.
Ακόμη, αν το προσωπάκι μου δεν είναι αρκετά όμορφο, δε μπορώ να δουλέψω σα ρεσεψιονίστ ή γραμματέας. Πρέπει να είμαι ελκυστική. Έστω και αν αυτό σημαίνει να κάνω το κεφάλι μου καμβά με υπερβολικό κοκκινάδι στα χείλη και πασαλειμμένο make up στο χείλος του λαιμού μου. Είμαι το ωραίο φύλο και όταν περνάω στο γραφείο ανάμεσα στους άνδρες συναδέλφους μου, πρέπει να σηκώνουν τα μάτια τους για να δυο αν τους κάνει το συγκεκριμένο μοντέλο γυναίκας. Αν όχι στο πρόσωπο μου, τότε θα αφήσουν τα μάτια τους να κάνουν μια βόλτα στο κορμί μου για να με βαθμολογήσουν. Αν δεν έχω το ιδεατό πακέτο, βαφτίζομαι «άσχημη». Δεν πα να έχω αποφοιτήσει από το Harvard; Οι επιδόσεις είναι αντρική αρένα.
Και επειδή ξέρω ότι όλη αυτή η προκατάληψη δεν πρόκειται να εξαλειφθεί- δόξα τω Θεό, οι άνδρες που νιώθουν σημαντικοί όταν μειώνουν το αδύναμο φύλο δε θα χαθούν ποτέ – θέλω τουλάχιστον να σου υπενθυμίσω ότι η ώρα που θα γίνεις πατέρας δεν αργεί. Μάθε στο γιο σου να σέβεται την αδερφή του για τα πραγματάκια που της έχεις βάλει εσύ και η μαμά της στο κεφάλι και τόνισε στην ίδια ότι το σώμα της είναι πραγματικά δικό της και όχι κάποιος κοινόχρηστος χώρος για μάγκες που την χαλβαδιάζουν με μάτια που θα ζήλευαν και τα ραντάρ της τροχαίας. Και τότε θα έχεις δώσει ένα μεγάλο μάθημα ανθρωπιάς στα παιδιά σου και ίσως να έχεις καταφέρει ένα μικρό βήμα προς την ουτοπία της αληθινής ισότητας. Αξίζει, δε συμφωνείς;
