Είσαι κι εσύ από αυτούς που αναρωτιούνται αν είναι φυσιολογικό το να μιλάς στον εαυτό σου; Σταμάτα να ρωτάς τον καθρέφτη σου και άκου. Οι ειδικοί είναι εδώ για να δώσουν απαντήσεις, απαντήσεις που μπορεί να σε εκπλήξουν!
Αν το να μιλάς στον εαυτό σου θεωρείται μη φυσιολογικό, τότε ολόκληρη η ανθρωπότητα οφείλει να επισκεφτεί το κοντινότερο ψυχιατρείο. Μιλάμε για μια απόλυτα φυσιολογική «διαδικασία», την οποία ακολοθούν οι πιο έξυπνοι άνθρωποι, όπως εγώ κι εσύ (στον εαυτό μου μιλάω).
Ο λόγος που ακόμα κάποιοι αναρωτιούνται αν είναι όντως φυσιολογικό, είναι ότι μπορεί να μετατραπεί σε σύμπτωμα διαφόρων ασθενειών, όπως είναι η σχιζοφρένεια. Για να καθησυχάσεις τους φόβους σου, σου δίνουμε τις απαντήσεις γιατρών και επιστημόνων πάνω σε αυτό, για το πότε δηλαδή είναι υγιές και το πότε όχι.
Πότε είναι φυσιολογικό να μιλάς στον εαυτό σου;
Η Linda Sapadi, καθηγήτρια Φιλοσοφίας, λέει πώς το να μιλάς σε εσένα είναι ουσιαστικά ένας μηχανισμός αντιγραφής. Σε στιγμές μοναξιάς ή απελπισίας δηλαδή, προσπαθούμε να πλησιάσουμε το άτομο που εμπιστευόμαστε πιο πολύ: τον εαυτό μας. Κι όταν αυτό συμβαίνει, καταλήγουμε στο να εκφράζουμε τις σκέψεις μας δυνατά.
Αυτό είναι μια πολύ νορμάλ «συζήτηση» που οι περισσότεροι από εμάς κάνουν, γιατί πολύ απλά ο εγκέφαλός μας προσπαθεί να επεξεργαστεί τις πληροφορίες με τον πιο κατανοητό τρόπο που υπάρχει, δηλαδή να την ακούει ξανά και ξανά.
Ποια είναι τα «φυσιολογικά» είδη συζητήσεων που μπορώ να έχω με τον εαυτό μου;
1/ Λύσεις προβλημάτων. Όπως αναφέραμε και παραπάνω, το να προσπαθείς να βρεις μια λύση εκφράζοντας δυνατά τις σκέψεις σου, μπορεί να σε βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό. Όταν έχεις «κολλήσει» στη μέση ενός προβλήματος το να απευθυνθείς στον εαυτό σου μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο.
2/ Οργάνωση. Είναι ακριβώς σαν να γράφεις, μόνο που τα υπαγορεύεις στον εαυτό σου. Κάποιοι άνθρωποι θυμούνται καλύτερα πληροφορίες που ακούν, αντί να τις σκεφτούν ή να τις γράψουν.
3/ Μνημονικό. Πολλές φορές, όταν ξεχνάς ή σου διαφεύγει κάτι κάνεις ερωτήσεις, όπως «Πού το έβαλα;» ή «Όπα, τι έπρεπε να κάνω εδώ;», μέχρι να σου έρθει η απάντηση.
4/ Κίνητρο. «Μπορείς να το κάνεις», «Είσαι μια χαρά», «Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά» , είναι μερικές από τις φράσεις που ξεστομίζεις σε στιγμές που χρειάζεσαι δύναμη για να συνεχίσεις. Κάποιες φορές κοίτα κατάματα και τον καθρέφτη σου, θα αλλάξεις ψυχολογία αμέσως.
5/ «Χώνεψη» ιδεών. Όταν βλέπουμε, ακούμε, μαθαίνουμε καινούργιες πληροφορίες, ιδέες, απόψεις κτλ. που δεν θέλουμε να χάσουμε ή να ξεχάσουμε, επαναλαμβάνουμε δυνατά ξανά και ξανά τις πληροφορίες αυτές. Κι είναι φυσιολογικό, εφόσον με αυτόν τον τρόπο το καταφέρνουμε χωρίς πιέσεις και άγχος.
Πότε ΔΕΝ είναι φυσιολογικό να μιλάς στον εαυτό σου;
Εδώ θα αναφέρουμε μερικές περιπτώσεις που το να απευθύνεσαι στον εαυτό σου μπορεί να σου προκαλέσει και προβλήματα.
1/ Το να μιλάς σε άλλο πρόσωπο ή σε άλλη περσόνα.
2/ Το να μιλάς σε κάτι που δεν είναι υπαρκτό, όπως το να απαντήσεις σε κάτι που κανείς άλλος δεν άκουσε.
3/ Το να μιλάς στο εαυτό σου όταν είσαι σε υψηλή συναισθηματική κατάσταση, καθώς μπορεί να καταλήξει σε ασθένειες όπως είναι η κατάθλιψη.
4/ Το να κάνεις ολόκληρη συζήτηση με τον εαυτό σου, σε μορφή δηλαδή ερώτησης-απάντησης.
Τελειώνοντας, να πούμε ότι τα όρια ανάμεσα σε φυσιολογικό και μη είναι λεπτά, ενώ μπορεί να διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση. Μην κάνεις την τρίχα τριχιά και συνέχισε να κάνεις ότι έκανες και πριν, εκτός κι αν θες και τη συμβουλή κάποιου γιατρού, κάτι το οποίο δεν είναι κακό.
Στο κάτω-κάτω, βάλτα κάτω με τον εαυτό σου, μιλήστε ελέυθερα και θα βρείτε τη λύση! 😉
