Κάθε χωρισμός λένε πως είναι ένας μικρός θάνατος. Ίσως γιατί πεθαίνει κάτι που κάποτε αποτελούσε κομμάτι σου, ένα τμήμα του εαυτού σου που θάβεται παρέα με αυτόν που έχασες. Δεν χάνεις μόνο έναν άνθρωπο, αλλά και τις στιγμές που μοιραστήκατε, τις αναμνήσεις που δημιουργήσατε, ένα μέρος σου που πλέον ανήκει στο παρελθόν. Ο πόνος παραμένει πόνος και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει, αλλάζει όμως το μέγεθος του πόνου που υφίστασαι. Κάθε απώλεια άλλωστε είναι διαφορετική. Διαφορετική είναι η απώλεια ενός φίλου και διαφορετική η ερωτική. Ποια όμως θεωρείται μεγαλύτερη; Δύσκολο ερώτημα, με ακόμα δυσκολότερη απάντηση.
Κάθε πρόσωπο, είτε αυτό είναι φίλος, είτε σύντροφος σου προξενεί ορισμένα συναισθήματα και η απώλεια αυτώνπληγώνει. Όταν χάνεις ένα φίλο σου, αποχαιρετάς ένα κομμάτι των παιδικών-εφηβικών χρόνων σου, τις αστείες στιγμές των πρώτων μεθυσιών, τις προσπάθειες να πείσετε τους γονείς να σας αφήσουν να βγείτε και να γυρίσετε πιο αργά, τα βράδια στο παγκάκι της γειτονιάς που τόσο μισούσατε, όμως δεν θα αλλάζατε με τίποτα. Τους τσακωμούς για ασήμαντα πράγματα και το πείσμα για το ποιος θα μιλήσει πρώτος. Μικρές στιγμές που συναρμολογούν το παρελθόν σου.
Η ερωτική απώλεια από την άλλη, προκαλεί ένα είδος πόνου που σε εγκλωβίζει μέσα σε μία θλίψη, απογοήτευση και συνεχή αμφισβήτηση τόσο για τον εαυτό σου, όσο και για τους άλλους. Οι άνθρωποι πληγώνονται και για αυτό χτίζουν τοίχους απόρθητους, που ούτε ο αέρας δεν μπορεί να εισχωρήσει. Ο πόνος τσακίζει ψυχικά και σωματικά. Πολλές φορές και το ότι παύεις να ποθείσαι δημιουργεί έναν εσωτερικό εγκλωβισμό.
Κάθε απώλεια, κάθε χωρισμός φέρνει μαζί του τη θλίψη και τον πόνο. Όμως ίσως η φιλική απώλεια να συνοδεύεται από περισσότερο πόνο, καθώς χάνεις έναν άνθρωπο σηματοδότη των παιδικών και εφηβικών χρόνων σου, ένα ολόκληρο παρελθόν με εσένα μέσα. Ο έρωτας εν αντιθέσει ανακυκλώνεται, αποκτά καινούργιες μορφές και κατοικεί σε νέα σώματα, μπορείς να τον ξανανιώσεις, με διαφορετική οπτική βέβαια. Κανείς όμως δεν θέλει να αποχωρίζεται αγαπημένα του πρόσωπα, γι΄αυτό το ιδανικό θα ήταν να υπάρχει ισορροπία, κατανόηση και ευσυνειδησία σε κάθε είδους σχέση.
