Είναι ο πομπός, ο οποίος δέχεται και στέλνει ερεθίσματα. Αποτελεί αποδέκτης μηνυμάτων που επιδρούν ασυνείδητα στον ανθρώπινο εγκέφαλο και αποτυπώνονται σε αυτόν. Τέτοια ερεθίσματα παραμένουν αδρανή στο υποσυνείδητο και ενεργοποιούνται, πολλές φορές, όταν η ψυχολογία του ανθρώπου ασθενεί ή καταρρέει. Τέτοιες περιπτώσεις πιθανότατα να συνδέονται και με την ψυχοσωματική κατάσταση. Ανάλογα με κάποιες καταστάσεις γινόμαστε ευάλωτοι, εφόσον φτάσουμε στο ακραίο σημείο συσσώρευσης συναισθηματικού φόρτου. Στο σημείο, όπου γίνεται διακριτή η εξάρτηση του σώματος από το νου. Σε παρόμοιες καταστάσεις, ο άνθρωπος προσπαθεί να εξωτερικεύσει τέτοιου είδους φορτίο, να εκτονώσει την εσωτερική πίεση μέσω κάποιας δράσης. Η επιρροή από το υποσυνείδητο είναι φανερή εφόσον είμαστε ικανοί να αντιληφθούμε την αλλαγή της ψυχοσύνθεσής μας, των δράσεών μας και την στροφή στις επιθυμίες μας. Αντίστοιχα παραδείγματα αποτελούν τα όποια ξεσπάσματα που πηγάζουν από ανθρώπους φαινομενικά ήρεμους που δεν περίμενε κανείς οποιαδήποτε έκρηξη. Πιθανή εξήγηση είναι ότι το υποσυνείδητο είναι η «συνθήκη» που σε καθηλώνει αδρανή σε ένα τεντωμένο σχοινί και σε κάνει πολλές φορές να σκέφτεσαι πέντε πράγματα πιο σύνθετα και να παιδεύεις λίγο περισσότερο τον εαυτό σου.
Σαν μέρος του υποσυνείδητου θα μπορούσε κανείς να συμπεριλάβει όνειρα και τα απωθημένα, στα οποία μπορεί κανείς να αποδώσει και μια σύνδεση μεταξύ αυτών των δύο. Οι περισσότεροι, στα όνειρά τους, αντικρίζουν τον εαυτό τους εμπλεκόμενο με καταστάσεις και ανθρώπους, τους οποίους θα ήθελε να διατηρήσει ή και να αποκτήσει. Συχνό φαινόμενο είναι να βλέπει κανείς τον εαυτό να επιτυγχάνει μία σφοδρή επιθυμία, σα να βρίσκεται στην ιδανική ψευδαίσθηση-πλάνη για τον ίδιο. Τέτοιες εικόνες προβάλλονται από το υποσυνείδητο, επειδή είναι έντονος ο δείκτης συναισθηματικής νοημοσύνης. Όνειρα και σχέδια κρατούνται όμηροι στα πλαίσια μίας προσωρινής φυλακής μέχρι να αποκτήσουν σάρκα και οστά, έτσι ώστε να διαγραφούν από την λίστα.
Ένα επιπλέον «κεφάλαιο» είναι το κομμάτι που το υποσυνείδητο μας προκαλεί μία πρωτόγνωρη και ταυτόχρονα αδικαιολόγητη σύγχυση. Σαν άνθρωποι, είμαστε φτιαγμένοι να προκαταλαμβανόμαστε από ανθρώπους που μας «καθρεφτίζουν» σε κάποια χαρακτηριστικά μας, είτε θετικά, είτε αρνητικά. Όσον αφορά την αρνητική έκφανση της περίπτωσης, οι άνθρωποι επιλέγουν να κατακρίνουν έτερους, αφού τους αναγνωρίσουν κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία και τους απωθούν από τους κύκλους τους. Αυτό ίσως γιατί, μέσω του υποσυνείδητου έχουν αντιμετωπίσει περίπλοκες αντιδράσεις σε ανάλογες δικές τους τοξικές δράσεις και αντιδράσεις. Το υποσυνείδητο «καθρεφτίζει» την αρνητική εκδοχή αλλήλων που παρουσιάζουν παρεμφερή στοιχεία με εμάς σα να στέλνει ένα μήνυμα αυτοβελτίωσης. Ότι ίσως υπάρχει κάτι που απαιτεί διόρθωση. Αντίστοιχο είδος σύγχυσης εγκλωβίζει τον άνθρωπο, σε στιγμές που καλείται να πάρει δύσκολες αποφάσεις όσον αφορά σχέσεις που τις διακρίνει έντονα το συναίσθημα είναι η ρευστότητα μεταξύ των δεσμών που μας συνδέουν με τους ηθικούς φραγμούς. Σε τέτοιες στιγμές ένας άνθρωπος θα χρειαστεί να επιλέξει είτε να περιοριστεί από τους ηθικούς του φραγμούς, είτε να εναντιωθεί σε αυτούς και να κινηθεί με οδηγό το ένστικτο, την κινητήρια δύναμη-φορέα σφοδρών επιθυμιών και συναισθημάτων. Το υποσυνείδητο φαίνεται να μας καθιστά υπόδουλους των αδυναμιών μας και να μας υπενθυμίζει παραλείψεις και λάθη του παρελθόντος. Μας παρακινεί να λειτουργήσουμε ανήθικα μέσα σε μία αγνή παιδική πραγματικότητα.
Χρησιμοποιώντας τον όρο «παιδικότητα» θέλω να τονίσω την θέληση που έχει ο καθένας όταν επιθυμεί κάτι με πάθος, όταν επιθυμεί να υποβάλλει κάτι στην δική του κτήση και κηδεμονία. Με τον όρο αυτό επισημαίνεται εκείνη η επιπολαιότητα που έχει ο ενθουσιασμένος άνθρωπος και η πυγμή του να παλέψει για να πετύχει τον στόχο, χωρίς να υπολογίζει τίποτα και κανέναν, σα να παραμένει ο μοναδικός δρομέας στην κούρσα…
Η εκπομπή τέτοιων αμφίσημων «αρωμάτων» προκαλούν μία εσωτερική διένεξη στον ανθρώπινο νου, τέτοια που άλλοτε τον διατηρεί υγιή ψυχικά και άλλοτε τον καθιστά αδύναμο και εσωστρεφή. Παράγεται μία κυκλοθυμία ή οποία αναπαράγεται διαρκώς στην συνέχεια ξεφεύγοντας ολοένα και περισσότερο από τον έλεγχο. Σαν αποτέλεσμα, ένα μέρος των ανθρώπων απλά να εμμένει σε αποφάσεις και συνεχίζει την δική του πορεία και άλλοι να οδηγούνται σε καταθλιπτικές τάσεις, χωρίς απαραίτητα να προβλέπεται κάποια συνέχεια στην κατάσταση αυτή.
