Φοιτητική ζωή. Μία φράση που κρύβει μέσα της μία δόση νοσταλγίας γι΄αυτούς που την έζησαν και ξεγνοιασιάς γι΄αυτούς που την ζουν. Έχουν χαρακτηριστεί ως τα καλύτερα χρόνια της ζωής κάθε ατόμου, καθώς προσφέρεται ένα είδος ελευθερίας και ανεξαρτησίας που μέχρι τότε ως παιδί δεν είχε βιώσει κανείς. Με έναν συνδυασμό ενήλικων ευθυνών φυσικά.
Μία ευθύνη την φοιτητικών σου χρόνων είναι και αυτή της σχολής, με ό,τι συμπεριλαμβάνει. Ο Αριστοτέλης είπε «μέτρον ἄριστον», αυτό σημαίνει πως ο σκοπός της φοιτητικής ζωής είναι να την ζήσεις στο έπακρο και να απολαύσεις όλα αυτά που σου προσφέρει, χωρίς ωστόσο να λησμονήσεις πως σκοπός σου επίσης είναι να είσαι συνεπής απέναντι στη σχολή και τα μαθήματα σου. Ο άνθρωπος είναι πολυσύνθετο πλάσμα, οπότε μπορεί να ασχοληθεί και να επιτύχει περισσότερα από ένα πράγματα.
Όταν, λοιπόν, έρχεται η περίοδος της εξεταστικής είτε λόγω πραγματικά τυχαίων παραγόντων, είτε λόγω βαρεμάρας, κάποιος επιλέγει να μην διαβάσει ή να μην διαβάσει σωστά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην περνάει τα μαθήματα και όπως πάντα την ευθύνη φέρει ο καθηγητής , ο οποίος «κόβει». Κανένας δεν λέει «κόπηκα», αλλά με «έκοψε». Γιατί όλοι αρνούνται να αντιληφθούν πως το εάν «κοπούν» ή όχι εξαρτάται από τον δικό τους μόχθο.
Φυσικά, πολλοί καθηγητές είναι αυτοί οι οποίοι χρησιμοποιούν το «τυφλό σύστημα», δηλαδή δεν ελέγχουν τα γραπτά και «κόβουν» αυτούς που δεν έπρεπε. Ωστόσο, η πλειοψηφία των φοιτητών αρνείται να αντικρίσει την αλήθεια, η οποία αφορά τον βαθμό διαβάσματος τους. Αυτός που διαβάσει θα περάσει.
Βέβαια, ο βαθμός δυσκολίας εξαρτάται και από τη σχολή. Σε μερικές σχολές ίσως είναι απαραίτητο το συστηματικό διάβασμα, προκειμένου να περάσεις τα μαθήματα, σε άλλες πάλι ίσως να χρειάζεται διάβασμα για 1-2 μήνες. Σε μερικές ίσως και 2 βδομάδες να είναι αρκετές. Αυτό που έχει σημασία είναι το κατά πόσο θα το εφαρμόσεις αυτό και θα αναλάβεις την ευθύνη, αντί να την παραχωρήσεις αλλού, πράγμα σίγουρα ευκολότερο. Το δύσκολο είναι να έχεις επίγνωση της ευθύνης.
