Από μικρά μας έλεγαν οι γονείς μας να σηκωνόμαστε όταν μπαίνει κάποιος μεγαλύτερος στο τρένο ή στο λεωφορείο. Ήμασταν από μικρά κακομαθημένα και απειθάρχητα στο να ακολουθούμε τις υποδείξεις των μεγαλυτέρων. Υπάρχει μάλιστα και αυτοκόλλητο που μας παρακαλά ευγενικά να παραχωρούμε τη θέση μας σε αυτούς που το έχουν ανάγκη όπως τους ηλικιωμένους ή τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ξέρουμε πολύ καλά πως ελάχιστοι παραμένουν ευγενικοί παρά τις διδαχές και τις ενδείξεις. Την περασμένη εβδομάδα, έγινα θεατής μιας σπάνιας ευγένειας. Με το που επιβιβάστηκαν στο πρώτο βαγόνι δύο φοιτητές, ένα αγοράκι γύρω στα τέσσερα (ν’ αναφέρουμε πως είναι προσφυγόπουλο) σηκώθηκε αμέσως λέγοντας «καθίστε κυρία». Στη συνέχεια προέτρεψε και τη μικρότερη αδερφή του να σηκωθεί για να κάτσει κι ο φίλος της «κυρίας» φοιτήτριας. Η φοιτήτρια μάλιστα αισθάνθηκε άσχημα που πήρε τη θέση από ένα παιδί. Τα δύο παιδιά έπιασαν τη μητέρα τους από το χεράκι και εκείνη χαμογέλασε πλατιά κοιτάζοντας τα μικρά της.
