Συχνά-πυκνά στο δρομολόγιο ενός συγκεκριμένου λεωφορείου που παίρνω καθημερινά, πετυχαίνω έναν τρελό. Ωραία! Θα μου πείτε. Και πού είναι το παράξενο; Όλη τη μέρα τρελούς βρίσκουμε. Δεν ξέρω τι να σας απαντήσω. Τον τρελό αυτόν όλοι τον έχουμε συμπαθήσει. Γυρνώντας εχτές, μιλούσε για το ηλεκτρονικό εισιτήριο μ’ έναν άλλο κύριο.
-Δεν το μπορώ το ηλεκτρονικό εισιτήριο. 14 φορές την ημέρα το χτυπάω. Ο Τσίπρας φταίει. Τον ψηφίσαμε μία να τον δοκιμάσουμε. Τον ψηφίσαμε και δεύτερη, να το ξαναδοκιμάσουμε για να σιγουρευτούμε πως είναι άχρηστος. Τώρα μας έβαλε να χτυπάμε και το εισιτήριο όλη μέρα.
-Είναι χρήσιμο αυτό για τις συγκοινωνίες. Έτσι βλέπουν πόσοι επιβάτες χρειάζονται το κάθε λεωφορείο. Μπορούν έτσι να μοιράσουν τα λεωφορεία τους ανάλογα με τις ανάγκες. Είτε να βάλουν παραπάνω δρομολόγια σ’ ένα λεωφορείο, είτε να κόψουν. Έτσι σε αναγκάζουν να νοιάζεσαι.
-Να μας ταλαιπωρούν θέλουν. Θα εκλέξω εγώ άλλον πρωθυπουργό να το κόψει το ηλεκτρονικό εισιτήριο, να δω τι θα κάνετε μετά.
(Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο σκέφτομαι πως πιο λογικοί είναι οι τρελοί, κι είναι τρελοί όσοι λογικοί νομίζουν πως είναι. Τουλάχιστον, οι φανερά τρελοί, δεν είναι απειλή.)
