Στις βάναυσες εποχές των ελεγκτών με τα μηχανάκια και των κλειστών μπαρών, υπάρχει ακόμα αυτό που λέμε ανοιξιάτικος έρωτας.
Ήταν Τετάρτη βράδυ, όταν δύο νεαρά αγόρια μοιράστηκαν το ίδιο βαγόνι για πρώτη φορά. Τον έναν, δεν τον εξυπηρετούσε τόσο η διαδρομή, αλλά ήθελε να περάσει λίγο χρόνο ακόμα με το νέο του σύντροφο. Μια στάση μετά αποχωρίστηκαν μ΄ένα άγγιγμα του δαχτύλου στα χείλη. Μιλούσαν με μηνύματα σε όλη τη διαδρομή. Ο ένας πήρε στη συνέχεια λεωφορείο κι ο άλλος μετρό. Τα μηνύματα συνέχισαν, μέχρι που άρχισαν να περπατούν ο καθένας προς το σπίτι τους.
Κι είναι παράξενο! Κανένα σπίτι δεν έμοιαζε απόψε το ίδιο. Ήταν λες κι ο ένας έφτασε για πρώτη φορά στο σπίτι του άλλου. Κι ήταν ζεστά, πολύ ζεστά. Ήταν ένας ανοιξιάτικος έρωτας που μόλις ξεκίνησε. Πρωτού το καταλάβουν, θα μυρίσει το καλοκαίρι και θα κάνουν πολλές ακόμα διαδρομές.
