By
Posted on
Την Οδύσσεια των ΜΜΜ, την ξέρουμε όλοι καλά. Δρομολόγια, αναμονή, νεύρα, ιδρωτίλα, ανεπιθύμητα αγγίγματα, μα υπάρχουν και μέρες που ευγνωμονούμε την προσφορά τους. Σάββατο απόγευμα, θέλαμε με την παρέα μου, να κάνουμε αλλαγή λεωφορείου σε κομβικό σταθμό. Το λεωφορείο που θέλαμε προπορευόταν. Παρακαλούσαμε να πιάσει φανάρι. Ο οδηγός μας άκουσε, άνοιξε την πόρτα εκτός στάσης και είπε «Καλή τύχη!». Τρέξαμε και προλάβαμε το λεωφορείο. Προς έκπληξή μας, το λεωφορείο είχε νέα καθαρά καλύμματα στα καθίσματα.
(Κι ας ήταν Σάββατο, φτάσαμε στον προορισμό μας γρηγορότερα από ποτέ.)
