Σε όλους έχει συμβεί να έχει αργήσει χυδαία το λεωφορείο με αποτέλεσμα να έχουν αργήσει ακόμα πιο χυδαία αυτοί σε μία συνάντηση. Αναλογιστείτε τώρα όσους χρειάζονται 3 ή 4 ή ακόμα και 5 ΜΜΜ για να πάνε κάπου. Εκείνο το πρωινό ξύπνησα 6:50 με σκοπό να πάρω λεωφορείο στις 7:10 για να είμαι 9 στην σχολή. Από καθυστερημένη αφύπνιση παίρνω λεωφορείο στις 7:40.
Η διαδρομή προσωρινά βολική. Το 2ο λεωφορείο της ανταπόκρισης αργεί 25΄. Οι επιβάτες διαμαρτύρονται. Θέλω να διαμαρτυρηθώ μαζί τους, αλλά κραταω τις δυνάμεις μου, η μέρα είναι μεγάλη. Φτάνω στο μετρό. Μόλις έχασα τον συρμό. 8΄αναμονή. Σκέφτομαι να πάρω ταξί. Λυπάμαι τα χρήματα, είναι τα τελευταία μου.
Κατεβαίνω Σύνταγμα, αλλάζω συρμό. 4 μέσα τον λογαριασμό. Παίρνω (ευτυχώς) αμέσως λεωφορείο. Στη διαδρομή αναστοχάζομαι την ζωή μου. Απορώ ποιο το νόημα. Γράφω ένα ποίημα. Δε μ΄αρέσει, αλλά το ποστάρω. Χαίρομαι από την δημοσίευση. Στέλνω το 4ο μήνυμα «Συγγνώμη, θ΄αργήσω λίγο ακόμα».
Αισθάνομαι σκατά. Ο καφές τελείωσε ώρα τώρα. Χέστηκα για το ηχογραφημένο μήνυμα «Προσοχή! Υπενθυμίζουμε στο επιβατικό κοινό πως απαγορεύεται αυστηρά η κατανάλωση ποτών και τροφίμων». Η ώρα σήμανε 10. Άργησα μία ώρα. Πια δε με νοιάζει τίποτα. Βαριέμαι να περιμένω το ασανσέρ. Αρκετά περίμενα στη ζωή μου. Σκάλες ρε, σκάλες.
(Λιγάκι λογοτεχνικό ε;)
