Πολλές φορές στο πρώτο βαγόνι συναντούμε ανθρώπους από τα παλιά.
Παίρνοντας καθημερινά συγκεκριμένο λεωφορείο κι ύστερα τον ηλεκτρικό, συχνά συναναστρέφομαι με παλιούς συμμαθητές. Μια όμορφη σχέση που δεν θα χαρακτηριζόταν ποτέ από καφέδες κι άραγμα για ταινία, πλάθεται καθημερινά στα ΜΜΜ. Έχω υπόψη μου μια φίλη-παλιά συμμαθήτρια, με την οποία ανταλλάσαμε ελάχιστες κουβέντες στα διαλείμματα, αλλά πλέον γυρνούμε καθημερινά με το ίδιο λεωφορείο και συνεχίζουμε τη συζήτηση της προηγούμενης μέρας ή εβδομάδας σα να μην πέρασε ούτε ένα λεπτό. Χαίρομαι που την βλέπω να μεγαλώνει και να ομορφαίνει, να εργάζεται και να προβληματίζεται, να ερωτεύεται κι ας απογοητεύεται. Εκείνη όπως και τόσοι άλλοι, είναι παλιοί συμμαθητές που άθελα τους κεντούν ένα τακτικό reunion. (Δεν έχουμε μπει ποτέ στη διαδικασία να στείλουμε μήνυμα ο ένας στον άλλο, αλλά θα χαρώ πολύ να μου στείλει πως διάβασε αυτή την ανάρτηση.)
