Οι ζέστες σφίγγουν και δυστυχώς οι επιβάτες λυσσάνε περισσότερο απ΄ότι συνήθως. Σήμερα έγινα μάρτυρας τριών επεισοδίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Θα μιλήσω για δύο απ΄αυτά. Το πρώτο συνέβη μεσημέρι μετα την δουλειά. Ένας τοξικομανής επαίτης ζητούσε χρήματα από μια γυναίκα γύρω στα 40. Εκεί αρνήθηκε αμέσως, αλλά αυτός επέμενε. Άρχισε να βρίζει και να χτυπά. Η κινητοποίηση των επιβατών ήταν άμεση και ένθερμη. Άλλοι επιβάτες προστάτευσαν τη γυναίκα, ενώ κλήθηκε η ασφάλεια του συρμού.
Στον επόμενο σταθμό, έγινε μια ολόκληρη επιχείριση που κράτησε δεκαπέντε λεπτά για ν΄απομακρυνθεί ο βιαιος επαίτης. Τελικά ο συρμός ξεκίνησε. Μια επιβάτης παρατήρησε: «Μα πώς περνάνε τις μπάρες αυτοί;«. Δε χρειάζεται απάντηση.
Φτάνοντας στο τέρμα, περίμενα λεωφορείο. Με το που ανοίγει η πόρτα, μια ομάδα νέων αγοριών σπάζεται στο ξύλο. Η αφορμή; Δε γουσταραν τη φάτσα ενός. Έρχεται ένας αλλος να μπει στη μέση και τις τρώει περισσότερο. Σκέφτομαι: θα βρω θέση; Τελικά πετάνε από το λεωφορείο δύο πιτσιρίκια και ήμασταν άνετα. Ναι, τόσο τραγικά ήταν οσα συνέβησαν. Γυρίζω σπίτι και γράφω σε κατάσταση σοκ. Ας είναι καλά το οικογενειακό παγωτό.
