Πολλές φορές στα μέσα μεταφοράς, νιώθουμε ένα μοιραίο άγγιγμα, ένα χάδι, ένα ξενύχιασμα βρε αδερφέ. Ειδικά τις πολυσύχναστες ώρες, είναι σχεδόν σίγουρο πως θα νιώσεις για τα καλά πως οι σχέσεις με τους συνεπιβάτες σου συσφίγγονται. Ένας φίλος μας είπε τη δική του ιστορία: «Στεκόμουν στο τρόλεϊ, και προσπαθούσα να κρατηθώ από κάπου. Κατά λάθος αντί για το χερούλι έπιασα το χέρι ενός επιβάτη. Ευτυχώς ήταν ευγενικός. Άφησε το χερούλι κι έπιασε το απέναντι. Ξαφνικά το τρόλεϊ φρενάρει και πέφτω πάνω του. Σχεδόν τον αγκαλιάζω. Με κοιτάζει και μου λέει: «εντάξει ρε φίλε, είπαμε να μπαίνει ο ένας στον χώρο του άλλου, αλλά μην μας πηδήξεις κιόλας»¨. Τον κοιτάζω, γελάω αμήχανα και του λέω, πως είμαι κομμάτια από την δουλειά.» (Δεν ξέρω πως θ’ αντιδρούσα αν έπεφτε κάποιος πάνω μου, αλλά ακούγεται κάπως προτιμότερο από την μαγκούρα που έφαγα στο δόξα πατρί πριν λίγες μέρες)
