Μιλούσα τις προάλλες μ΄έναν Λιβανέζο (βασικά ακούστε συνδυασμό: γεννημένος στο Παρίσι από Λιβανέζα μητέρα και Βραζιλιάνο πατέρα και ζει και εργάζεται σε Στοκχόλμη και Αθήνα) για την κατάσταση στην Ελλάδα. Του έλεγα για τ΄αραιά δρομολόγια των λεωφορείων και για την κακή κατάσταση των συρμών. Σας μεταφέρω τα λόγια του
«Η Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με την Ευρώπη. Μου θυμίζει περισσότερο τη Μέση Ανατολή. Σε καμία ευρωπαϊκή πόλη δεν θα δεις κάτω στο δρόμο το παραμικρό σκουπίδι. Αν προσπαθήσεις να περάσεις το δρόμο πεζός από σημείο που δεν έχει διάβαση και φανάρια τρως επιτόπου πρόστιμο. Στην Ελλάδα κάνεις ό,τι θες. Καταλαβαίνεις την κατάσταση μιας χώρας και τη νοοτροπία των ανθρώπων της από την κατάσταση της συγκοινωνίας της.
Στη Γερμανία ό,τι ώρα ξέρεις πως περνά το λεωφορείο ή το τρένο, αυτή θα περάσει. Ούτε λεπτό νωρίτερα, ούτε αργότερα. Αυτό που βλέπω εδώ να προσπαθούν οι πολίτες να κρατήσουν ανοιχτές τις πόρτες του τρένου για να μπουν μέσα, ενώ ετοιμάζεται να φύγει, μόνο σε χώρες, όπως η Νιγηρία κι ο Λίβανος.
Δεν το λέω υποτιμητικά, αλλά μην λέτε πως είστε προηγμένη ευρωπαϊκή πόλη. Εμένα μου αρέσει να ζω στην Ελλάδα. Νιώθω πιο άνετα. Την προηγούμενη εβδομάδα μου πήραν τις πινακίδες επειδή πάρκαρα μπροστά από λωρίδα λεωφορείων. Ήξερα έναν φίλο που ασχολείται με αυτά. Μου είπε να μην ανησυχώ. Του έδωσα 300 ευρώ και το πρωί είχα καινούργιες πινακίδες. Δε χρειάστηκε καν να δώσω το δίπλωμα μου. Στην Ελλάδα όλα λύνονται με το χρήμα και τις γνωριμίες.»
Δεν μπορούσα να του αντιπαραθέσω επιχειρήματα. Πήρα το τρένο για να γυρίσω σπίτι. Στο ΟΑΚΑ, μπήκαν φίλαθλοι. Κρατούσαν την πόρτα για να μπουν μέσα οι φίλοι τους. Ακούστηκε ηχητικό μήνυμα από τον οδηγό του συρμού «Παρακαλώ πολύ τα παιδιά που κρατούν με το στανιό τον συρμό εδώ να μας αφήσουν να φύγουμε. Ξηγηθήκαμε;». Γελάω μόνος μου.
