Σε μια αρκετά ηλιόλουστη μέρα, το τρόλεϊ διασχίζει την Πειραϊκή. Ένα κοριτσάκι στην αγκαλιά του μπαμπά της θα δει για πρώτη φορά πως είναι η βόλτα με το τρόλεϊ, που περνά κοντά στο «τουυυυ τουυυυ τουυυυ» (ο ήχος των καραβιών) και κοντά στο κόκκινοοοοοο (το φανάρι που αναγκάζει τα αμάξια να σταματήσουν να τρέχουν).
Μπαμπάς: Σου αρέσει το τρόλλευ;
Κοριτσάκι: Ναι, θέλω να πάμε στο τουυυυυυυ τουυυυυ και μετά να φάμε φράουλες.
Μπαμπάς: Αν βρούμε εκεί που θα σταματήσω θα σου πάρω
Κοριτσάκι: Ναιιιιιιιιι (κι αγκαλιάζει τον μπαμπά της)
(Περνάμε μπροστά από μια εκκλησία)
Μπαμπάς: Εδώ είναι η εκκλησία που η μαμά έγινε νύφη κι ο μπαμπάς έγινε γαμπρός.
Κοριτσάκι: Και μετά;
Μπαμπάς: Μετά ήρθε ο Τηλέμαχος και μετά η Αθηνά
Το κοριτσάκι χειροκροτεί σα να τέλειωσε ένα παραμύθι που ακούει κάθε βράδυ για να κοιμηθεί από τον μπαμπά της. Φτάνουμε στον σταθμό του Πειραιά, ο μπαμπάς βοηθάει το κοριτσάκι να πατήσει το κουμπί Stop κι έπειτα την αφήνει να κατέβει τα σκαλάκια.
(Με αυτή την εικόνα αποκοιμήθηκα και όταν ξύπνησα ήμουν στο τέρμα του τρόλεϊ. Έπρεπε να κάνω άλλη μια διαδρομή…)
