Στην στάση κάποιου λεωφορείου, ένας καστανάς διαφημίζει το εμπόρευμά του και μια παρέα νέων έχει πιάσει ανάλαφρη συζήτηση.
Μιλούν σε γλώσσα αργκό κι απενοχοποιημένοι για τις σεξουαλικές τους εμπειρίες, προκάλωντας έναν εθνικιστή, παλιό γνώριμο στην περιοχή. Φορούσε κοστούμι με ξεκούμπωτα τα πάνω-πάνω κουμπιά (σαν τον Ταμπτάκο στη γνωστή σειρά ελληνικών ταινιών), κρατούσε 2 βιβλία σχετικά για τον Μέγα Αλέξανδρο και είχε το βλέμμα είμαι-ανώτερος σου-κοίτα-με-κρατάω-και-βιβλίο-στα-χέρια-μου-ναι-ξέρω-ανάγνωση-γι’-αυτό-τώρα-θα-με-ακούσεις-και-θα-πεις-πως-έχω-δίκιο-ακόμη-κι-αν-δεν-έχω. Νομίζω το οπτικοποιήσατε, οπότε ας περάσουμε στο διάλογο:
-Τι λέξεις είναι αυτές που χρησιμοποιείς νεαρέ και σε ακούμε!
-Έχετε θράσος κύριε.
-Εγώ; Εγώ θράσος; Θα σου αποδείξω πως είσαι άχρηστος.
-Εγώ δε σας έβρισα κύριε.
-Τι είναι αυτές οι ιστορίες που λες; Αν θες να ξέρεις έχω μεγαλύτερο π****ο από σένα.
-Αλήθεια;
-Εγώ είμαι μορφωμένος, Αν διάβαζες δε θα χρησιμοποιούσες τέτοιες λέξεις.
(Μια κύρια που άκουσε τη συνομιλία προσπαθεί να κατευνάσει τα πνεύματα). «Μην τους δίνεις σημασία. Αυτά ακούν, αυτά λένε».
-Οφείλω να τους φερθώ σαν παιδιά μου. Πρέπει να νουθετήσουμε τους νέους.
-Μήπως πρέπει να διδάξουμε εμείς εσάς;
-Α, είσαι αυθάδης, ρε μαλάκα!
Κι ο διάλογος συνέχισε κάπως έτσι, μέχρι που κατέβηκαν τα παιδιά από το λεωφορείο. (Κι απορώ, ποιος έχει περισσότερο θράσος; Ποιο βιβλίο και ποια θρησκεία δίνει το δικαίωμα στον κάθε επιδειξιομανή στενόμυαλο κομπλεξικό να επιβάλει τη γνώμη του και να προκαλεί είτε με λέξεις, είτε με πράξεις. Τυγχάνει να γνωρίζω τον συγκεκριμένο κύριο από τοπικές πολιτικές συγκεντρωτικές και είναι πράγματι ανυπόφορος. Μα φαίνεται εξάλλου, από τους ήρωες του. Άλλοι έχουμε σαν ήρωα τον Captain America ή τη Malala κι αυτός έχει το Μέγα Αλέξανδρο εν έτει 2016.)
