Αυτή η σήμανση είναι κολλημένη σε όλα τα λεωφορεία της πόλης. Ποιοι τη διαβάζουμε;
Καθημερινά βλέπουμε συνεπιβάτες μας να ρωτούν τον οδηγό του λεωφορείου για τη διαδρομή, την στάση που αναζητούν ή ενδεχομένως για τα παράπονα που κάνουν σε σχέση με καθυστερήσεις δρομολογίων ή απεργίες των ΜΜΜ. Θα παραθέσω δύο ιστορίες σε αντιδιαστολή:
1η: Το απόγευμα της Τρίτης των απεργιών, ένας επιβάτης ρωτάει τον οδηγό με πολλή ευγένεια «Με συγχωρείτε κύριε. Πηγαίνετε Λυκόβρυση;» Ο οδηγός κουνάει αρνητικά το κεφάλι του κι ύστερα κλείνει βιαστικά την πόρτα. Στη συνέχεια, συνεχίζει να μιλάει στο τηλέφωνο λέγοντας «Δεν υπάρχουν ρε φίλε. Έρχεται ο άλλος σταματάει το λεωφορείο και με ρωτάει αν πάω Λυκόβρυση. Την ταμπέλα δεν την είδε; Έπρεπε να του απαντήσω: Με συγχωρείτε μήπως είσαι μαλάκας;»
2η: Το ίδιο βράδυ, ένας ηλικιωμένος κύριος πάει να ρωτήσει τον οδηγό για τη διαδρομή. Μου φάνηκε πως ο κύριος ήξερε τη διαδρομή και πήγε επίτηδες στον οδηγό, γιατί ήθελε να τα πει κάπου να ξεδώσει. Ο οδηγός αν και φαινόταν πολύ κουρασμένος του απαντούσε με συγκατάβαση. Όταν κατέβηκε ο ηλικιωμένος είπε στον οδηγό «Καλή συνέχεια παλικάρι μου» κι ο οδηγός απάντησε μ΄ένα χαμόγελο.
(Μπορώ να κατανοήσω την ενόχληση των οδηγών όταν βομβαρδίζονται από ερωτήσεις σε γεμάτα αργοκίνητα λεωφορεία σε μια πόλη που συχνά πάσχει από κίνηση, κακούς οδηγούς, δύσκολους δρόμους – ειδικά όταν βρέχει – όσο και την ανάγκη των επιβατών να κατατοπιστούν. Σε αυτές τις συνθήκες ας είμαστε τουλάχιστον ευγενικοί και συνεργάσιμοι, γιατί αλλιώς δε βγαίνει η καθημερινότητα.)
