Όταν αγαπάς κι επιζητάς το θεάτρο παντού, είναι πολύ πιθανό να υπάρξουν περενέργειες. Σκεφτείτε το! Όλα γύρω μας έχουν θεατρικό ενδιαφέρον, οι άνθρωποι της καθημερινότητας μας κουβαλούν μαζί τους μια ιστορία και τη μοναδική τους προσωπικότητα. Στην στάση του λεωφορείου, ήταν μια μεσήλικη γυναίκα με την κόρη της. Τις παρατηρούσα σα να είναι δύο ηθοποιοί πάνω στο σανίδι:
Κόρη: Μαμά, έχει καταντήσει αηδία που μαζεύεις τόσες σακούλες. Είσαι άρρωστη.
Μάνα: Τις χρειάζομαι.
Κόρη: Τι να τις κάνεις τόσες σακούλες;
Μάνα: Πρέπει να πάμε στην Ελένη.
Κόρη: Μη μου μιλάς. Δε θέλω να σε ακούω.
Μάνα: Άκουσε με. Εγώ θα κατέβω να πάω στην Ελένη.
Κόρη: Δε θέλω να ακούω τη φωνή σου.
Μάνα και κόρη επιβιβάζονται και κάθονται σε απομακρυσμένα καθίσματα. Η κόρη κοιτά έξω από το παράθυρο. Η μάνα της, στήνει ένα πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρα. Τα αραιά ξανθά μαλλιά της πέφτουν στους ώμους της. Φοράει μια καφέ δερμάτινη ζακέτα και μια γλυκιά μελαγχολία στα μάτια.
Κόρη: Άκου να δεις. Η Ελένη την Μίρνα την έχει κλειδώσει στο σπίτι. Τα έχει χάσει η καημένη. Μια φορά είπε να την πάρει μαζί της και το έσκασε και πήγε στον σταθμό του τρένου.
Μάνα: Τα έχασε δηλαδή; Τι κρίμα! Υποφέρει!
Κόρη: Τα ίδια δεν είχε πάθει και η Λάουρα;
Μάνα: Ναι, πράγματι. Και τώρα τι θα κάνει η Ελένη;
Κόρη: Έχει στενοχωρηθεί πολύ. Κοντεύει να τρελαθεί.
Μάνα: Γι΄αυτό σου λέω πήγαινε εσύ σπίτι και θα πάω να δω την Ελένη.
Κόρη: Είμαι κουρασμένη, αλλά αν θέλεις θα έρθω μαζί σου.
Μάνα: Όχι, δε θέλω να έρθεις. Πήγαινε σπίτι και κοιμήσου να ξεκουραστείς.
Κόρη: Κι εσύ θα πας μόνη σου;
Μάνα: Θα πάρω ταξί.
Κόρη: Δε θέλω να σε αφήσω μόνη σου.
Μάνα: Δε με πειράζει. Πήγαινε σπίτι.
Κόρη: Δε σε αφήνω μόνη σου.
Μάνα: Σε δυο στάσεις, να κατέβεις. Θα πάρω ταξί. Θα πάω να δω την Ελένη. Δε χρειάζεται να έρθεις.
Κόρη: Καλά, δε θα έρθω. Να σου καλέσω ταξί;
Μάνα: Θα μου καλέσει η Ελένη.
Κόρη: Θέλω να έρθω μαζί σου.
Μάνα: Πήγαινε σπίτι, θα έρθω κι εγώ.
Κόρη: Κατεβαίνω, εσύ να πάρεις την Ελένη να σου καλέσει ταξί.
Μάνα: Έλα, μην ανησυχείς. Τα λέμε!
Η κόρη κατεβαίνει αφού ασπαστεί τη μητέρα της. Η μάνα βυθίζεται στη μελαγχολία της και ξεφυσά «Αχ Ελένη!». Όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια η Μίρνα ήταν… σκύλος!
