Η θέα των εξαρτημένων σε τοξικές ουσίες είναι γνώριμη σε όλες τις μεγαλουπόλεις.
Ωστόσο, στα λεωφορεία Α10 και Β10 η κατάσταση είναι πολύ δυσάρεστη. Στην αποψινή μου διαδρομή μέτρησα περίπου 20 μετέωρους συνεπιβάτες, με έναν να επιβιβάζεται με την σύριγγα στο χέρι. Ένας γνωστός του φωνάζει θυμωμένος:
-Ρε μαλάκα, με την πρέζα ανοιχτή; Θα την δουν, κρύψε την!
-Τώρα, θα την βάλω στην τσέπη δε θα φαίνεται.
Κάνει πως την βάζει στην τσέπη του παλτού του, αλλά φαίνεται. Κάθομαι δίπλα σ΄έναν άλλου τύπου junkie, που στέλνει μανιωδώς μηνύματα στο viber. Κοιτάζω τριγύρω μου, η συντριπτική πλειοψηφία του επιβατικού κοινού είναι σε μια ημιναρκωμένη κατάσταση, άλλοι στην επήρεια των ναρκωτικών κι άλλοι με την ηλεκτρονική τους συσκευή ανά χείρας.
Ρίχνομαι στο βιβλίο που κρατώ. Διαβάζω τον στίχο: «Μπορείτε να πίνετε όσο θέλετε και να ικανοποιείτε τις σεξουαλικές ορέξεις της αδερφής μου. Μόνο με τα ναρκωτικά έχω πρόβλημα.»
