Ήταν ένα πρωινό απεργιών στα ΜΜΜ. Το 608 δεν κατευθύνθηκε στην Ακαδημίας όπως είναι το δρομολόγιο του, αλλά έπιασε την Αλεξάνδρας, με αποτέλεσμα το κοινό προφανώς να εκραγεί σε διαμαρτυρίες για την ταλαιπωρία και την «δεν υπάρχει κράτος» κατάσταση.
Στριγκλιές, που θυμίζουν απαγωγή σε αμερικάνικες περιπετειώδεις κωμωδίες ή φθηνή τηλεοπτική σειρά, κατέκλυσαν την αγαπημένη μου σιωπή των πρωινών δρομολογίων. Τελικά, μια κυρία απευθύνθηκε στον οδηγό για να ρωτήσει την κατεύθυνση του νέου δρομολόγιου (ήταν κλειστό το κέντρο με εντολή της αστυνομίας) και συγκεκριμένα ποια στάση την εξυπηρετεί για έναν συγκεκριμένο δρόμο στον οποίο θέλει να πάει. Ο οδηγός δεν ήξερε το δρόμο που του είπε η κυρία και της είπε ποιους δρόμους θα διασχίσει το λεωφορείο. Φυσικά ακολούθησε ξέσπασμα:
«Δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω; Δεν ξέρεις τους δρόμους και είσαι οδηγός; Θεέ μου! Έβαλαν ξένο οδηγό κι απέλυσαν τον Έλληνα, για να μας απαγάγει και να μην ξέρουμε που πηγαίνουμε, ν΄αργήσουμε στα ραντεβού μας και να μας απολύσουν κι εμάς. Δεν υπάρχει κράτος, ρε! Σκατά τα κάνουν όλα. Μίλα παιδί μου! Έλληνας είσαι ή ξένος; Απαράδεκτοι! Θα στείλω παράπονα! Ξένο οδηγό έβαλαν σε ελληνικό λεωφορείο. Δεν τους ξέρεις τους δρόμους, δεν τους ξέρει! Κωλοχώρα έκαναν την Ελλάδα μας.»
Κάποιος συνεπιβάτης της ανταπαντά πως αν ξέρει καλύτερα τους δρόμους, να πιάσει εκείνη το τιμόνι και τελικά το βουλώνει. Ευτυχώς, δύο στάσεις αργότερα η κυρία κατέβηκε, και η αγαπημένη μου πρωινή ησυχία επέστρεψε.
